Onte foi un día moi triste, de pronto espertáronnos do sono demócrata no que creriamos vivir, hoxe déronnos outra volta máis de rosca. Que naide se chame a enganos, isto é o que nos agarda.

Pingadelo, a de onte foi dura, pero a de hoxe e mais, pero o aceiro e duro e os traballadores sabremos repornos destes golpes duros como nunca foran.
Un saudo amigo

Onte foi un día moi triste, de pronto espertáronnos do sono demócrata no que creriamos vivir, hoxe déronnos outra volta máis de rosca. Que naide se chame a enganos, isto é o que nos agarda.

Espero que non sea esto o que nos aguarda, inda co panorama esta moi oscuro. Os ciudadanos de este noso pais somos seres cheos de dignidad, traballadores e luchadores inda que as veces alguns dos nosos dirixentes non nos merzcan e estean ben carneirudos en facernos sentir o contrario.

Garapio, espalladeira cos dentes virados para arrancar o esterco, isto non saíu de ningún dicionario, é como eu o vexo. Fai anos, tiña un compañeiro de traballo que se chamaba Serapio, e ás veces imaxinábao espetando os dentes no esterco, eu escarallábame a rir e el enfadábase cando le explicaba o motivo das miñas risas.

Anda co Serapio se espetaba os dentes no esterco, como o Garapio, mandaria carallo. jajajajajaja.
Pingadelo non llo digas senon vaise cabrear mais.
Un saudo.

Na miña casa había unha variante a cerca da fustaxe. Recordo que miña abuela dicíame, mira que fustras levas coa faldra fora.

Non ouvira nunca FUSTRAS. Tampouco ven nos diccionarios ao meu dispór.
Sen embargo, ao buscar "fustras" no Estravís, vexo o adverbio FUSTRE, que significa "mal".
Pon como exemplo: "O negocio saíume fustre."
Paréceme que por aí anda a cousa, non?
Tamén encontro ese PALAFUSTRÁN de Gel: persoa nugallá e pobre. Home alto e groso. Palagartán.
(NUGALLÁ: feminino de NUGALLÁN, que significa "preguizoso, folgazán, desidioso, falto de vontade". Sinónimos: NUGALLAS, NUGALLÓN, LACAZÁN.)

Na miña casa había unha variante a cerca da fustaxe. Recordo que miña abuela dicíame, mira que fustras levas coa faldra fora.

Fustaxe, fustras... lévame a palabra "palafustrán" que miña nai usaba cando se refería a alguén desaliñado ou con pouco espírito.

Abecerrarse, dícese del pan que sale pegajoso.
Poda que o Piño nunca se le abecerrara o pan nin os roscois pois tiña moi boa mou. É outra dás palabras que me gusta, e a máis creo que é moi exclusiva da nosa zona. ¿Ou non?

Algunha vez tamén me quedou o pan máis os roscois enbecerrados, a penas crecen, están faltos de levadura, nas panadería a parte de a levadura natural, formento, tamén se acompaña de levadura de fábrica.
Antes cuando se cocia o centeno nos fornos do pueblo, había que deixar un trozo de masa de formento, se cedia as veciñas, é despois o volver a necesitar recurría a outra persona que llo prestara, como cocian cada dez ou quince días non valía pra próxima vez.
Da miña edad máis ou menos, unha muller ... (ver texto completo)

Abecerrarse, dícese del pan que sale pegajoso.
Poda que o Piño nunca se le abecerrara o pan nin os roscois pois tiña moi boa mou. É outra dás palabras que me gusta, e a máis creo que é moi exclusiva da nosa zona. ¿Ou non?

Nótase que eres un estudioso de Cortés y Vázquez.
Cando cocíamos vinte fogazas de centeo para vinte días, na miña casa, algúns saían aborregados e outros estrombados.

Anda, colle agora ao colo ao da bicicleta de Veraneo en Lubián!

Cacaforra; Cortés y Vázquez a recolle como "hongo venenoso", a min gústame máis cando a facemos servir para referirnos a unha persoa de pouca valía, ou ben cando nos referimos a unha persoa, case sempre muller, que pasa por un estado de doenza.
Por certo, cantas veces non diría eu o do cerote cando falo en castelan.

Pois mira por onde CEROTE está no "Diccionario de la Real Academia de la Lengua Española" cos mesmos significados que no galego de Estravía, icluido "temor, miedo, pánico".

O que pasa é que "cerote" támén está polo cú do saco das palabras do castelán.

Pero eiquí andamos a remexelo todo.

As falepas ou copos de neve; penso que é unha palabra usada nun reducto moi pequeno. Cando comeza a nevar e o vento as move aseméllanse ás falmegas.

Castelán COPO: 1.- Folerpa, felepa, falopa, farrapo, corrello (partícula de neve)... (Diccionario galego-castelán).

FALEPA: falerpa, folerpa (ESTRAVÍS)

Esta mesma tarde, escoitando o programa da Cadena Ser: “ La véntana”, un dos presos da carcel de Carabanchel que Genma Nierga ten as tardes dos martes na tertulia, definiu ó juiz Garzón como unha das últimas vítimas do franquismo. E pode que sexa certo.

Aprezado Pinga, nahún sey se tes tú a razahún ou ô meu xefe,él dice que a última que morreu onte, claro istá por ô Dn. Manuele Fraga, de tudas maneiras un xuez como Garzón, abrá poucos, eu poso contar con algua experencia cercana, por contarma
un bon amigo, luitou munto contra as adversidades, sobre tudo no tema da droga y da teta, perdón quería decer da etá, iste home ê digno de mención por a sua honrradez y valentía, más istes assín nahún son bos pros poderes fácticos, isto último istá a apuntarmo ... (ver texto completo)

Esta mesma tarde, escoitando o programa da Cadena Ser: “ La véntana”, un dos presos da carcel de Carabanchel que Genma Nierga ten as tardes dos martes na tertulia, definiu ó juiz Garzón como unha das últimas vítimas do franquismo. E pode que sexa certo.

O que si é certo, que se trata de unha verdadeira injusticia o que están facendo con éste home, cuando unha persona vale, suele ser este o sistema a aplicar.

RAPADALLAS
Bonito xogo este das nosas palabras. A min sempre me gustou moito, rapadallas. E máis tamén me gustaba lamber as rapadallas que quedaban pegadas na artesa cando as nosas nais facían xuntoiro para cocer os roscóns nas festas.

RAPADALLAS: Raspaduras, restos da masa que fican na artesa e que se desprenden coa rapa. (Estravís)

Sendo eu un garoto, xa fai moitos anos, na decrúa, axudábale a meu pai a arar a cortiña de San Sebastián, e cia o cimo a vertedera enganchábasenos cada dúas por tres nas raíces da nogueira co Manoliño ten na súa horta. Por baixo de nos andaba escabuxando nos allos a tía Agueda que non perdía detalle da nosa xeira, rezadora e comedora dos santos como poucas, e ata cun da súa propiedade que andaba polas portas pedindo esmola, acercouse a meu pai e dixole: mira, o que tes que facerlle a nogueira é a ... (ver texto completo)

Amigo Pinga, olla fixesteme recordar de coisas de cuando era garoto, cuando meu paiciño le ia a pagar a burra o cura pra poder comer carne na coaresma, e decer si pagabas a bula, nahu cometias pecado, perdón o primeiro puse burra nahu sey se e uhma coisa ou e a outra, de tudas maneiras ispero me entendan. Tamen sey que en xente que se confesa a algún bon, pasa como cuando metes na criba as castañas alguhas sahu boas.
Unha aperta.

A chave e a pechadura

Aproveitando o día de mercado achegouse ao Púente o Sr. Prat co propósito de facer unha copia da chave para porta da súa nova residencia de vrou. O “Rayanico” tiña a ferretería cheíña de xente e ó pedirle a chave dixole que mellor fora a facer o resto de mandados ao Mercado e alá a última hora se achegara a buscala.
Mira por onde unha muller de Valdespino tamén se achegou a ferreteria a facer unha chave, e como non podía ser de outro xeito cando o desorde impera e os porcentaxes ... (ver texto completo)

Amigo Pingadelo: Moi ben, polo conto da chave. Contovos eu outro esto pasou en Marin, era unha parexa que tiña un rapaz peqeniño, pero xa levaban varios anos casados, e dixolle el, Concha temos que facer o amor o estilo rodaballo, estas louco Fermin eu deso non sei nada, pero enseñote eu ¿enton como facemos? tumbaste na esquina do pasilloe e abres as pernas, e eu collo carreira dende a outra punta
e tirome enriba tua e xa esta, el colleo carreira dende a esquina contraria onde estaba a muller coas ... (ver texto completo)

Cheirando na rede atopei esta bonita imaxe da estacón de Lubián.
Eu non cheguei a recordar a grua do cargadeiro en pe

Se agradece a túa presencia no foro, xa me parecía que tardabas moito en entrar, cousa que non é habitual en tí, lógicamente, non vai a estar un entrando no foro cada día como si de un diario se tratara, ¡non temos ningunha obligación! o que si da algo de pena que esto se veña abaixo.
Vexo que seguís ben, do que alegro un montón.
Saludos.

Dende facía tempo o tío José e a tía Josefa estaban a precisar de un caldeiro novo pra cocerlle aos porcos, e naqueles primeiros anos 70, a Leonides xa non viña vendendo os xeitosos cacharros de materiais reciclables, (eso si que foi un exemplo de reciclaxe: latas de aceite que se convertían en regadoiras, e que logo os rapaces faciamos servir de saxofóns, botes de tomate que acababan sendo cazos pra sacar a augua do deposito da cociña económica, latas das empanadas, ou carrapitos de varias midas). ... (ver texto completo)

Eu cuando lle oia decir o crego, e despois as monxas, que todos somos hermanos, faciaseme ese pensamento un pouco agobiante. Pero lendo a vosas historias, aparte de rirme moito, penso que debe de ser vedade que polo menos somos todos cortados polo mismo machado.
O do Pereiro que tuvo esta brillante idea foi pra estrenar a cociña de butano.
O Antonio o vendelas decia que eran unha maravilla, que nin queimaban as potas. E el, aunque que era da raza comun daqueles tempos que consideraba a cociña terreo da muller, quixo facer el mismo a prova e colleu o primeiro que se lle veu a mau pra quentar augua, o caso e que se quedou sin caldeiro e escangallou os queimadores da butana. ... (ver texto completo)

Hola Piño, xa vexo que estás de volta, notase que a chuvia do Mediterráneo fixote aflorar a poesía.
Benvido de novo.

Pingadelo. Debo de confesar que algo raro me pasou no Mediterráneo, antes a poesía me daba igual, ahora me gusta (hasta amin se me fai raro este cambio) supoño que influíu o leer algun libro de Miguel Hernández e Rosalía de Castro, sobre todo, esta última me fizo impacto.
Saludos.

En Lubián neste inverno non Chove Miudiño, máis ben o contrario.

CONTINUACIÓN

El cuarto establecimiento en el que entramos era italiano.
--Buon giorno --dijo mi padre--. Per favore, possiamo avere due coktail americani, forti, forti. Molto gin, poco vermut.
--No entiendo el italiano --dijo el camarero.
--No me venga con ésas --dijo mi padre--. Entiende usted el italiano y sabe perfectamente bien que lo entiende. Vogliamo due cocktail americani. Subito.
El camarero se alejó y habló con el encargado, que se acercó a nuestra mesa y dijo:
--Lo siento, señor, pero esta mesa está reservada.
--De acuerdo --dijo mi padre--. Dénos otra.
--Todas las mesas están reservadas --dijo el encargado.
--Ya entiendo --dijo mi padre-- No desean tenernos por clientes, ¿no es eso? Pues váyanse al infierno. Vada all'inferno. Será mejor que nos marchemos, Chema.
--Tengo que coger el tren --dije.
--Lo siento mucho, hijito --dijo mi padre--. Lo siento muchísimo. --Me rodeó con el brazo estrechándome contra si--. Te acompaño a la estación. Si hubiéramos tenido tiempo de ir a mi club...
--No tiene importancia, papá --dije yo.
--Te voy a comprar un periódico --dijo--. Te voy a comprar un periódico para que leas en el tren.
Se acercó a un quiosco y dijo:
--Mi buen amigo, ¿sería usted tan amable como para obsequiarme con uno de sus absurdos e insustanciales periódicos de la tarde? --El vendedor se volvió de espaldas y se puso a contemplar fijamente la portada de una revista--. ¿Es acaso pedir demasiado, señor mío? --dijo mi padre--, ¿es quizá demasiado difícil venderme uno de sus desagradables especímenes de periodismo sensacionalista?
--Me tengo que ir, papá --dije--. Es tarde.
--Espera un momento, hijito --replicó--. Sólo un momento. Estoy esperando a que este sujeto me dé una contestación.
--Hasta la vista, papá --dije, recorrí transversalmente el andén, tomé el tren, y aquélla fue la última vez que vi a mi padre. Han pasado cuarenta y tres años. ... (ver texto completo)

Carmina, fai moito que non te asomas.

Hola!
Por aquí estoy.
Bonitos relatos los de Piño y los de todos los demás, con un punto de picardía por parte de indachosei.
Así me gusta el foro está tomando impulso!
Saludos.

Vai a modiño cos de Medio Ambiente, como dice un home da nosa terra, "co tempo pra coller berzas teremos que votar unha instancia".

Non me metas o medo no corpo home, eu pensaba ir maña a arrancalos e xa me fas que o dude. Esperarei a que teñan festa os do medio ambiente.

Nunca vira unha zafra de pescozo alto, as que eu recordo eran para acrebuñar sentado no chan con ela entre as pernas, ¡a zafra!

Bienvenido ou benchegado, Pingadelo, y no pierdas el sentido del humor.

E o camiño do Val Carmina?

e.