Restaurantes -25% €/kWh
        

Respuestas para Piño:

Noite de inverno, mes de xaneiro, luna chea. Martín un mozo de constitución fuerte, vintetres anos, no millor da vida.
Despois de salir do bar Sanabría, donde estuvo xogando a partida con outros mozos do pueblo, decide ir a tapar a auga o prado da Grela, lugar donde coinciden unhos cuantos veciños (mui regadores por certo) todos pretendían que auga tiña que dormir no seu prado.
En chegando os cabeceiros da Grela, zona mui arbolada con abundante maleza por toda a orilla do camiño, urces, xestas, ... (ver texto completo)
Entro en este foro, solo para elogiar y aplaudir su historia, creame que lo he leido dos veces y me ha encantado. Creo que es lo que le gusta a todo el mundo, historias del pasado o del presente, pero frescas, cosas de pueblo.
Un saludo
Sr 25. Vexo que estás entrando en moitos foros da zona, ¿dudo si eres da Vilavella,
O Pereiro, A Gudiña, ou Barxa? do que si estou seguro que portugués non eres, a pesar de que che expresas sempre en esa lengua.
Che admiro por ter un xefe tan permisible, da impresión de que tú levas o mando, en unha palabra, que fas o que che da a gana.
Eu tuve peor sorte, ó meu xefe me saliu máis "refodido" non perdoa, ¡Verás.!

O patrau mandoume invora,
mas nau foi por cousa boa,
foi por mollar a pluma,
no ... (ver texto completo)
Amigo Piño: Me deste munta alegría, en primeiro lugar teño alguén que duha maneira ou de outra me sigue, isto e bon. Eu penso que voçe e de Lubian, de donde e ô meu amigo Miguel, olle eu sahu portugués más levo cuasi tuda miña vida na Ispaña, teño muntos amigos ispañolos, más debido a miña falta de preparazahu, a xente que intenta reirse de min. O sinor parece un gaxo serio por a sua forma de manifestarse, eu quero ser seu amigo. Naci nas Carballas, Portugale.
Referente o que dice do meu xefe, ... (ver texto completo)
Me gusta o ben que escribís todos.

Pita tamén che digo,
ésto é un "falaraxe interno"
por palabras malsonantes,
non vai a ir un o Inferno.

Un taco, escandaliza,
ese lema, non vai conmigo,
o soltalo algunha vez, ... (ver texto completo)
Alegrome amigo Piño
que estes tacos en
Lubian non causen altercado,
que si o cusaron na Vilavella
Alguns que lle chove no Tellado.

Un taco non escandaliza, ese
lema tampouco vai commigo,
pero alguns na Vilavella,
ponselle cara de figo. ... (ver texto completo)
Estamos de enhorabuena estos días. Mui importante pra toda a xente de ben, o comunicado do fin de ETA, eu teño as miñas dudas si esto chegará a ser definitivo, moitas veces pensei que non iba a acordar a paz no Pais Vasco.
Outra, que o fin chegaron as augas otoñales, veinse as persoas con máis cara de felicidad que antes de chover, temos que reconocer que non estamos acostumbrados a tanto calor por esta zona, daba a impresión que vivíamos en Canarias, os árboles cambiaron totalmente de aspecto. ... (ver texto completo)
Enhora boa a todos por a fin da ETA, e tamen por a chegada das choivas que boa falta facia, para que os píromanos non poideran seguir facendo das suas, como nos fixeron en Barxa que apenas nos deixaron bosque nos queimaron pinos de 40 anos, castiñeiros, acevos carballos e todo tipo de masa arborea. Habia que queimalos pols collons, perdon Pita Moñuda pelendengues.
Un saudo o foro todo
¡Ay carallo! Eu tamen quero dar a miña humilde opinión (Pido disculpas por ello)
Es lamentable, al observar que cuando unos pueblos casi despoblados, comienzan a tener algo de vida, no estemos de acuerdo.
Cierto, que igual la estética perjudica un poco a los montes, también perjudica los humos de las fábricas, los malos olores de las minas y altos hornos, el ruido de los aviones, el chapapote de los barcos, la contaminación de las grandes ciudades, el excesivo asfalto. Sin embargo, la mayor parte ... (ver texto completo)
Completamente de acuerdo con Piño... Tendremos que vivir cada etapa que nos ha tocaooo, es verdad que en los años 60 todo fue distinto. son las imagenes que tenemos los de esa epoca, de niñez, donde no se nos escapa ni UN APIZ, NI una Pizca! y como una caja sellada ahi, esta todo lo vivido... (Los Corrales de la hierva, con su originalidad... yugo, vacas carretas,, Hoz, pico y pala. Los cincerros de las cabras, se ordeñaban las cabras a mano y con un valde de aluminio que pesaba m'as que la leche...) ... (ver texto completo)
Gel. Sempre tan genial cos teus comentarios, me gusta como escribes, deberías de facelo máis a menudo. A próxima vez que utilice un taxi, vou a intentar ese sistema.
Teño entendido, que tiña habido un problema de salud con un familiar teu, por tal motivo, este verán non pudeche pasar as vacacións no pueblo. Espero esté todo xa solucionado, de ser o caso contrario que resuelva o máis pronto posible.
Observo no foro que tamén hay por ahí máis problemas de salud, os deseo en breve esté todo perfecto.
Saudos.
Mutas gracias polo teu interes, xa vai indo a cousa encarrilada para ben. Ahora tocame facer de enfermeira privada, tal como se promete no seu dia: na saude mais na enfermedade, nas duras e nas maduras. Un cordial saudo. Tamen para o amigo 25 e demais forer@s.
Gel. Sempre tan genial cos teus comentarios, me gusta como escribes, deberías de facelo máis a menudo. A próxima vez que utilice un taxi, vou a intentar ese sistema.
Teño entendido, que tiña habido un problema de salud con un familiar teu, por tal motivo, este verán non pudeche pasar as vacacións no pueblo. Espero esté todo xa solucionado, de ser o caso contrario que resuelva o máis pronto posible.
Observo no foro que tamén hay por ahí máis problemas de salud, os deseo en breve esté todo perfecto.
Saudos.
Totalmente de acordo co teu comentario con relazahu a Gel, amin faceme reir logo e munto respetuosa con tuda malta. Agora último que contaste tú ahí no foro de Lubian tamen me fixeste reir. Unha aperta pra tuda malta.
En un colegio de monxas entraron a roubar durante a noite, (bastante casos de éstos se dan últimamente) as monxas, o normal que hay que facer, deron cuenta do caso a policia do sucedido.
A mañá siguiente, o antes posible se presentan no colegio dous policias a tomar declaración do sucedido, os atenden muy amablemente a madre superiora e outra monxa bastante novas as duas, a que iba relatando o que lle faltaba era a superiora, nos llevaron una cruz de oro de mucho valor, dos imagenes las mas antiguas ... (ver texto completo)
Mui bon Piño.
Un Saudo.
Esta segunda fase da segada é como moito máis tranquila e relajante, sempre se conta algún chiste ou se crea no momento, risas con bastante frecuencia, total, que este grupo o está pasando muy ben recordando tempo pasados é unha mañá super agradable.
Prezados seitureiros de Lubian: Xa vexo como segais sobre todo nesta foto, creo que a fouce mais afilada que hay e a que está montada no cabalete, da cal estades todos afilando,"bon porveito" que despois dunha xornada tan calurosa e de esgotamento fisico ben merece repor forzas. Estas cousas traen a mente tantos recordos os que nos criamos no agro, que as revives cando as veis ainda que con algunha diferencia, as gafas de sol escaseaban polas decadas dos sesenta e setenta, igualmente as lubas (guantes) ... (ver texto completo)
Hoy un comentario de entre vecinas de nuestra tía, hablan Valenciano y Castellano según coincide, una de ellas decía a las demás que se sentía muy satisfecha del buen acuerdo que había tenido.
Al parecer, el sábado pasado, se le juntaban a cenar cuarenta personas entre familiares y amigos, agobiada un poco entre pensar que poner de comer y prepararlo, decide llamar a un buen restaurante y encarga la cena para todos, dice toda convencida, ¡lo del diner y los collós son para las ocasiós! Me hizo gracia ... (ver texto completo)
Amigo Piño: Xusto a hora que enviaches tu esta mensaxe estaba eu no teu pobo, nos carnavales de veran, saudando a Inda Cho Sei, Pingadelo Amalladacimapolapaladosalbarde iros. com, as que no medio de tanta xente tentamos localizar foi a Pita Moñuda, e Gerundina, e Arricanxo este ultimo por mor dunha visita urxente a unha moza en Acibeiros non poidu estar pero a Pita e Gerundina nin que as tragara a praza non estaban. O que mais me impresionou foi un militar concretamente sarxento do exercito de terra ... (ver texto completo)
O mes de Mayo, parece ser, que é o máis solicitado para que os nen@s fagan a súa primeira comunión, tamén esta familia colleu Mayo pra facer a 1ª comunión dos seus fillos mellizos, seu padre dentro da iglesia, andaba todo atareado en sacar as millores fotos dos fillos en día tan señalado, quietos, sonríe, vale, mui ben, ¡quedáis perfectos.!
Pero mira por cuanto, un dos rapaces xa levaba un rato pondo mala cara, retorcéndose na silla, non paraba de darlle a tabarra o pai, papá que tengo que ir al ... (ver texto completo)
El rapaz inconsciente resolvió un problema del cuerpo sabiendo que hay otro Dios de repuesto.
Pablo. estás abanzando moito escribindo galego, ¡ánimo que xa o fas moi ben!
O "hotel de Lagarellos" está na serra de Lubián, próximo a serra de Porto, debe estar a unha altura similar a do hotel de "Malloscuras de Padornelo, a categoría si e misma, cuatro estrellas, o dormir ali unha verdadera delicia, non hay ruidos, nin contaminación, ahora hasta nin chocallos se sinten, o colchón algo duro, pero bueno, se aguanta, tamén contamos con unha fonte buenísima se bebe agua o natural é muy fresca.
Os ... (ver texto completo)
Si más de cuatro estrellas.
Gracias Piño, Los maestros sois vosotros, yo el alumno. Con los idiomas solo tengo dos problemas: Uno cuándo no los entiendo y el outro carallo cuándo escribo.
En el caso vuestro tengo que decir que casi todas las palabras me son familiares, hasta las entiendo, outra cousa es desmenuzalas escribiendo, de pequeno non me gustaba estudiar y é que de grande penso que si volverá a nacer tampouco volvería a estudiar y é que penso que o mundo vai peor. vaya hostia le acabo de dar al gallego si la canalla lee esto que esta muy mal dicho y muy mal escrito, que hay millones de palabras en un día y las buenas ideas se arrastran desde la niñez. ... (ver texto completo)
José. No es raro que te llame la atención el gallego que escribo, es todo lo contrario, soy consciente de que lo hago bastante mal, hasta hace muy poco era incapaz de poner ni una sola palabra en gallego, lo intento, me gusta, por un motivo fundamental, es la lengua que nos enseñaron nuestros mayores, eso sí, sólo hablar y tampoco muy correcto.
La suerte nuestra, es que contamos con gente en los foros de estos pueblos que se defiende superbién con el gallego y de esas fuentes algo nos va quedando.
Un ... (ver texto completo)
De acuerdo contigo, Piño, con lo de ir aprendiendo gallego con estos estupendos foreros. Claro que tu me llevas mucha ventaja ya que estás más en contacto con nuestros paisanos. Yo aqui cuando trato de hablar gallego con algunos de los muchos que hay en esta tierra, tengo que dejarlo, pues ya son mas cartageneros que el Submarino Peral. En fin seguiré estudiando teniendoos a vosotros de "protos" (deformación profesional de los Marinos de Guerra que llamamos asi a los profesores, y "pater" al cura). ... (ver texto completo)
Ayer non xunxin as vacas nin collín o carro pra non despertar o persoal, de oxe non pode pasar sin facelo, (estou sin leña pro lume) o ir o monte terein cuidado de non facer moito ruido, pero a volta co carro cargado de torgos vou a apretar as terraxas do carro a tope, as esquilas tocando ben acompasadas, eu silvando ben forte a canción esa de ay si queres co carro cante, mollar o eixe no río, é despois co eixe mollado..... O can ladrando asustado con tanto atalarido.
Os prometo que van a despertar ... (ver texto completo)
piño como dice a pili cuando ibamos pra serra a erva e estaban a ver q carro cantaba millor, e tamen me acordo dos torgos q aveces enpezaban a xispear no lume e nos deciamos son as bellas q estan rifando, q tenpos aqueles os veciños eran mais unidos, tamen me acordo no carnaval e nos reis q ivamos po las casas entonces era outra cousa.
Ayer non xunxin as vacas nin collín o carro pra non despertar o persoal, de oxe non pode pasar sin facelo, (estou sin leña pro lume) o ir o monte terein cuidado de non facer moito ruido, pero a volta co carro cargado de torgos vou a apretar as terraxas do carro a tope, as esquilas tocando ben acompasadas, eu silvando ben forte a canción esa de ay si queres co carro cante, mollar o eixe no río, é despois co eixe mollado..... O can ladrando asustado con tanto atalarido.
Os prometo que van a despertar ... (ver texto completo)
Piño, tienes un gallego maravilloso, ojalá yo pudiera manejarlo como tú. He tenido que recurrir (confieso que lo hago a menudo) al diccionario gallego, para traducir algunas palabras (torgos, terraxas, lirois, pallaregas...) porque las desconocía. Teniendo en cuenta que yo soy de una zona de Galicia (Rias Bajas) donde no se habla un buen gallego, sino mas bien un castellano con acento gallego, y reconocemos que en Orense y Lugo está la verdadera cuna del gallego. Así que a fuerza de leeros a vosotros, ... (ver texto completo)
Ayer non xunxin as vacas nin collín o carro pra non despertar o persoal, de oxe non pode pasar sin facelo, (estou sin leña pro lume) o ir o monte terein cuidado de non facer moito ruido, pero a volta co carro cargado de torgos vou a apretar as terraxas do carro a tope, as esquilas tocando ben acompasadas, eu silvando ben forte a canción esa de ay si queres co carro cante, mollar o eixe no río, é despois co eixe mollado..... O can ladrando asustado con tanto atalarido.
Os prometo que van a despertar ... (ver texto completo)
piño que bonito resumiñes calquera de nos se acordara porque eu que devo ser das mais novas que escriben no foroun me acordo perfectamente habia que madrugar moito pra ir a serra hasta levabanos no carro e que contentos ivamos era emocinante pra os mais pequenos que delicia na queles tempos hoxe as nosas vidas son tan distintas todo nos cambiou. unha perta pra todos.
Me sorprendeu bastante, que os de Padornelo sepáis como se chama esta pedra, varias veces a vexo desde a ventana da miña habitación, ¡fixaivos si me resulta famiar.!
Vamos a facer como na radio, unha pregunta e unha resposta, en este caso duas.
¿Cómo se chama a flor medicinal, que se cría o rededor de esa pedra? ¿cual e nombre da siguiente pedra a esa que mencionamos, que está nos Poulos de Lubián.?
Respuesta. Non lle des máis voltas, eu penso, que o Luis por lógica, vai a ser o fillo de Balbina, ... (ver texto completo)
Piño! Mira que en esa foto andan dos rapaces que eran amigos mios. ¿Pero donde quedan estas pedras Gallas, cual es la siguiente, cual es la planta medicinal y si se come la flor y el tallo?.

Balbina, que en paz descanse, sigue viva en mis recuerdos, era boa moza, boa rapaza, con mucha voluntad y amiga de todos, inda parece que la vea en las mayas siempre la primera animando a rapaces y mayores, después se fue para Lubián y creo que la vi 4 ó 5 veces solo, y no conozco ningún hijo de ella, pero ... (ver texto completo)
Dándolle un vistazo os mensaxes do foro de Lubián. Me chamou a atención cuando relatas as aventuras que a túa abuela pasou, no camiño entre o Pereiro e a Canda, encima de ter que ir cargada cos alimentos que ela podía conseguir no economato, (por entonces todo estaba racionado o máximo) ter que soportar os lobos de compañia... Coitada muller, que ganas tería de chegar a súa casa, a xentiña na aquela, foron unhos héroes, eles, elas pra poder sobrevivir, mui poucas personas se librarían de pasar fames ... (ver texto completo)
Sí, Piño, sí, deberon ser tempos muy duros, Dios queira que non volvan nunca. Aunque hoxe en día tamén se sufren outros tipos de calamidades, aunque non nos queiramos dar conta. Ojalá os nosos fillos poidan heredar un mundo millor, en paz e armonía en todo o planeta, porque non te creas que podo disfrutar muto vendo a miña nevera tan chea sabendo que cada segundo está morrendo alguen de fame no mundo. ¡Somos tan afortunados de nacer nesta época e neste país! Non sei se sempre nos damos conta de eso... Biquiños e despídome, que me poño melancólica por non poder solucionar tantas cousas que están tan mal neste mundo noso... ... (ver texto completo)
Ahora tenemos transportes mas seguros y sofisticados..

Es de noche, un camión de gran tonelaje corre por la carretera.
Va ocupado por dos conductores: uno que va al volante y el otro que duerme tendido en la colchoneta, de pronto el que va durmiendo se despierta, se estira y pregunta a su compañero:
¿Todo marcha bien?
--Sí.
-- ¿Donde estamos?
--No sé- dice el que conduce- pero debemos de estar muy cerca de una gran población.
- ¿En que te basas?
En que cada vez atropello a más gente.
Muy bon Piño.
Que me perdonen todos los abogados por este chiste pero hay un que teño atrabesado:

Era un abogado tan tonto que le preguntaron si quería hacerse Testigo de Jehova y respondió diciendo que no había visto el accidente, pero que todo era negociable.
Día nove de Marzo,
xa non poño máis demora,
vou felicitar no seu día
a muller traballadora.

A muller da nosa Terra,
sempre, sempre, traballadoras
atenden o seu empleo, a casa,
xamais escatiman horas.
... (ver texto completo)
gracias piño pola poesia e muy bonita como tu ven dices as mulleres traballamos fora e atendemos a casa
Día nove de Marzo,
xa non poño máis demora,
vou felicitar no seu día
a muller traballadora.

A muller da nosa Terra,
sempre, sempre, traballadoras
atenden o seu empleo, a casa,
xamais escatiman horas.
... (ver texto completo)
¡Gracias, amigo Piño,
qué bon veciño
me saiche!
Graciñas, Mikel,
en euskera biquiños
entendinche.
Galego ou castelán
¡qué mais da!
O mensaxe sempre
se entenderá. ... (ver texto completo)
Día nove de Marzo,
xa non poño máis demora,
vou felicitar no seu día
a muller traballadora.

A muller da nosa Terra,
sempre, sempre, traballadoras
atenden o seu empleo, a casa,
xamais escatiman horas.
... (ver texto completo)
permitirme en mi lengua
besarkada haundi bat pereiroko andre guztiei
unha aperta a todas as mulleres do pereiro, a las q estan en el pereiro y atodas las que estan por el mundo
mikel
Barxes. Fai bastante tempo que non tiñamos noticias túas, tamén me gustan as historias que nos contas.
Teis que asomarte máis a mehudo a esta ventana de Internet, como non somos moitos os que escribimos en estos foros, se nota rápido cuando algún colle as "vacaciós algo largas."
Un saúdo.
Amigo Piño: non me esquezo de vos, o que pasa e que hay semanas que un ten mais traballo que outras.
Lembrate que falta menos para o econtro de agosto que a ningun dos bos foreiros se lle esqueza, copiando de ti tamenlle adico esta copla os foreir@s deste foro.

Arrieiros so os homes
arrieiros os homes son;
levan amor feiticeiro
cravado no corazón

Avida do arrieiro
no hai vida como ela; ... (ver texto completo)
Esta poesía de Rosalia de Castro, a mín e unha das que máis me gusta, será de que coincidimos coa autora, o ter que vivir moitos anos fora do lugar donde nacimos.

Adiós ríos, adiós fontes:
adiós, regatos pequenos:
adiós, vista dos meus ollos,
non sei cando nos veremos.

Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criéi,
hortiña que quero tanto ... (ver texto completo)
Moi ben Piño sigue asi, que os foreiros da Vilavella, Barxa, Pereiro, Lubian e bisbarra, sobre todo os que se encontran fora do estado cando lean a poesia é analicen o seo contido daranse conta do que é ter que emigrar.
Voulle adicar este foro esta poesia pero non ten o valor sentimental como a que nos deixou o Piño, que por certo un dos meos mellores amigos tamen lle chamamos o Piño pero este ben de Pepe.

Eu xunguin os meos boiciños
e lebeinos á arada
e no medio do camiño
esquecéume aguillada.

Erguinme ... (ver texto completo)
Con toda a súa inocencia e mansedumbre das ovellas, a veces tamén dan sorpresas é sacan o xenio.
Non se me olvida a robada que me dou un carneiro, pilloume descuidado, ven correndo por detrás, e doume un golpe tan fuerte que me tirou o suelo ¡e con que forza! deixoume como un Nazareno, coa cara e maus todas ensangrentadas, máis un fuerte dolor nas nalgas do golpe, (ainda era un rapaz)
O carneiro era enorme, tiña unhos cornos de impresión, parece que o estou vendo... Esto era en Castromil, con deciros ... (ver texto completo)
Claro, no mundo ovino pasa como en todalas especies, eles mais elas son da mesma raza, pero ben diferentes: elas doces e tranquilas e eles e bravos e ásperos, jajaja, bueno, sin ánimo de xeneraralizar, que tamén hay excepcións. A min único recordo semitraumático que me quedou das ovellas foi a pena que me daban os cordeiriños cando eran moi pequenos para ir pro monte co rabaño e quedaban soiños todo o día no curral berrando pola nai. ¡Qué angustiada me puñan! E para colmo en casa ríanse de min. Menos ... (ver texto completo)
Pablo. Bien venido al foro de Lubián, sinceramente me he alegrado.
Veo tú extrañeza ante la actitud de Leon Y Mora de seguir a la loba teniendo el lobo tan fácil, yo también lo pensé, después al tener en cuenta lo astutos que son los lobos, es posible, que la loba al sentir vuestra presencia, salió al encuentro con el fin de llamar la atención a los perros, para que la seguirían a ella y salvar al lobo.
A un pastor con mucha experiencia, le oí comentar que los lobos nunca atacaban a los rebaños ... (ver texto completo)
Gracias, Piño, y a todo/as de Lubián. Inda que no se si tendré algún enemigo por Lubián. Bueno tener algunos va bien pero los xustos, sino también es muy aburrido.
De momento andáis por aquí una colla de peso que esta enriqueciendo este foro. Yo os animó aseguir dándole vida a estos Pueblos, en que sea virtual ó electrónicamente, ya que dicen que el mundo se mueve por estos aparatos y nuestras tierras no pueden quedar inmóviles ni la libertad del falar aislada.
Entre otras cosas hay que seguir ... (ver texto completo)
Pablo. Bien venido al foro de Lubián, sinceramente me he alegrado.
Veo tú extrañeza ante la actitud de Leon Y Mora de seguir a la loba teniendo el lobo tan fácil, yo también lo pensé, después al tener en cuenta lo astutos que son los lobos, es posible, que la loba al sentir vuestra presencia, salió al encuentro con el fin de llamar la atención a los perros, para que la seguirían a ella y salvar al lobo.
A un pastor con mucha experiencia, le oí comentar que los lobos nunca atacaban a los rebaños ... (ver texto completo)
Amigo Piño, esta actitude de chamar a atención, cando notan a presencia do home ou de outros animáis, normalmente fanho cando é para protexer as crías. Ainda que neste caso tamén se pode dar esa circunstancia, xa que os lobos "recoñecen" parella estable, dende que se aparean hasta que crían a camada; incluso pode que repitan parella na seguinte tempada.
Gústanme as historias de lobos, sempre que paso cara Zamora non deixo de votarlle unha ollada ó cortello de Lubian: Vexo o lobo na parede disposto ... (ver texto completo)
No solo en Sanabría hay lobos, hace un par de días, en Cabezón un pueblo cercano a Valladolid y en una finca pegando a las casas, donde pastaban y dormían varios animales, vacas, caballos y una burra, pues nada, que entraron los lobos y se cenaron a la pobre burra, y eso que era famosa, salia en el periódico varias veces, por ser la que tenían para hacer el belén viviente en ese pueblo ¡no tienen consideración las fieras.!
Cualquier día vendrán a pasear por Valladolid y se jamarán a los pavos reales ... (ver texto completo)
Piño! los lobos nacen programados para matar, pero date cuenta que también están cambiando, solo mataron a la burra, en nuestros tiempos saltaban a los corrales mataban al rebaño entero, y después con las que no comían las amontonaban en una montaña para saltar la pared para fuera, pero hoy ya solo comen petróleo como nosotros.
La historia que conté es un caso único y seguro que no aullaba para meter miedo, que en este caso lo consiguieron, aun parece que vea aquella boca enseñando los dientes.
Pero ... (ver texto completo)
A xente antes actuaba mui a la buena.
Eufrasia tiña que ir os médicos a Ourense, colle o tren na estación de Lubián, nada máis subir, xa no pasillo vei moita xente e dice, rediola donde me sento eu ahora, busca busca, ala vei un asiento, se coloca comodamente, frente a ela ven sentado un madrileño todo finchado, co pelo engomado (igual era Mario Conde) é con un chicle na boca sin parar de mascar.
O chegar pola Gudiña mirámbase un o outro, él nin a veía, dicelle a Eufrasia con toda a educación, ... (ver texto completo)
Jajajajaja, moi bon o conto Piño!
Muy bonitas fotos. Da bastante tristeza al ver a Balbina tan llena de vida ahí (Y ya no está con nosotros.)
Varios días visito vuestro foro esperando la historia del lobo, yo como también he tenido algún encuentro con ellos, me traen recuerdos, ahora hasta los encuentro agradables, en aquel momento, no mucho.
Sigo esperando, ¿Cuando va a ser.? SALUDOS.
A ver si mañana puedo ser, que hoy me enrrollo el futbol.
Las ferias de hace unos años eran de impresión, la gente acudía de todos los pueblos de la zona, al ser la víspera de la Tuiza también se concentraba mas personal, unos por la feria, otros por la verbena el caso es que la gente se lo pasaba en grande.
Es curioso, pero un año hasta montaron una casa de citas en la caseta de una tierra nuestra que está cerca del Couto (feria) las Titis creo que eran portuguesas, el cajero, portero y personal de servicio ya era de la zona. La fila de espera llegaba ... (ver texto completo)
¿E pagáronvos o arrendo da caseta ou tivestes que apelar ó dereiro consuetudinario? Ás duas veiras das Portelas sempre houbo xente moi emprendedora, algúns chagaron a ser grandes empresarios. Tamén, todo hay que decilo, daquela as trabas burocráticas eran máis ben pequenas.
Desto sabía ben o tio Eulalio, home moi respetable, procedente dunha daquelas casas podentes, con moita labranza e moitas terras, que o fin io cabo, outrora era polo que se medía o poder.
Pero como a todo santo lle chega o ... (ver texto completo)
A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)
Gracias, Piño, qué bonito e qué sorpresa atoparte por aiquí. Eu léote as veces no foro de Lubián, eres un auténtico poeta, terminarás facendo un libro... Xa encenderemos o candil de novo pra que me enseñes esa colección de fotos o amor do lume nesas noites frías de inverno, se non teis inconveniente. O millor encontro algunha revelada por min misma, pois, cuando era pequeniña, meu pai enseñábame cómo revelaba él as fotos de blanco e negro: pola noite, nun cuarto oscuro, a unha casi invisible luz ... (ver texto completo)
¡Pingadeloooooo! ¿Donde estás que no me oubes? Xa outra vez te chamei e nada... Non che das conta que eres necesario no foro de Lubián. Contanos algun relato, dinos algo.
Espero, que esto será solamente pereza. FELIZ ANO NOVO.
¡Feliz 2011! ao Piño e a todos os que non tuve ocasión de ver en persona nestos días. A ver si me poño ao tema e botamos unha parolada.

Sempre con vos.
Quizá en algún poema escrito por mí anteriormente, de la sensación de que los inviernos en Lubián son catastróficos. No es así, yo estoy deseando de volver, esto de tan mal tiempo, suele pasar en días puntuales, muy pocos, es hasta lógico que esto suceda en pueblos de montaña de vez en cuando, y uno de ellos ha coincidido en el puente de la Constitución este año.
Como podéis observar, es muy confortable dar un paseo aún nevando por las calles del pueblo y cuando deja de nevar y sale el Sol disfrutas ... (ver texto completo)
¿Catastróficos? ¡Qué va! Todo o contrario. Os invernos están prara iso, nevar, chover e xear. É un pracer andar pola neve, sobretodo cando inda está nevando, eu polo menos disfruto un montón si teño a oportunidade. Pero non deixo de reconocer que o de disfrutar tamén é relativo, sólo é cando se pode e non hai obligacións que cumplir, porque despois da neve ven o xelo, e se hai que conducir iso xa é outro cantar, pero o bailado, bailado, como a neve non ven cando a pedimos, hay que disfrutala cando ... (ver texto completo)
En general, tenéis excelentes fotos en el foro. ¿Esta por qué no gusta? no será por pura envidia de no poder meterle mano al pulpo, ¡que boa pinta ten o ladrón! ahora mismo yo me comería una buena ración.
Creo que tienes razón, Piño, ver esta foto hace que la boca se llene de saliva y nos entre apetito.
Bon, bon, bon o pulpo está moi bon.
Saludos.
Gel Martínez. Me alegro moito a observar que sigues visitando os foros da Alta Sanabria, facia tempo que non sabia de ti.
Eu, a temporadas me tomo unhas pequenas vacacións en esto de Internet, o retomar de novo o tema, me fai máis ilusión.
Non tardes en contarnos, algún relato, e contos da nosa Terra que tán ben sabes facer. Saúdos.
Eu también apoyo las ideas de Piño veciño. Hay que resaltar los cuentos de los abuelos que nos transmitían su sabiduría a los más pequeños.
Un saludo.
A máquina ten unhos cuantos de anos, pero funciona muy ben, o personal tamén está a punto, por si temos que volver a facer as labores da labranza. Bueno, de ser asi, xa teríamos que ir cos tempos de ahora.
Un saludo, a todos os que ficeron posible, que esta malla chegara a realizarse.
Claro, claro, con tanta festa, ahora hay que repor forzas, que tendes o foro pouco animado, parece que anda a inspiración un tanto baixiña... jaja é broma.
Non perdades ese ánimo de conservalas tradicións. Saúdos.
De esto fai moitos anos. Contaba miña sogra, que cando ela era moza, tiñan unha veciña que le lavaba a roupa a un teniente mais a súa muller, xa que ésta era algo fina, da capital, e non sabia lavar a roupa no rigueiro, puña a disculpa que si os mozos lle miraban o traseiro, que si as formigas subian po las pernas, que si os grilos non sei quei... (todo o mundo se metía con ela.)
Solución, con esta veciña resuelto o problema, a muller toda feliz por ganar catro cadelas. Todo ben hasta que un día ... (ver texto completo)
Bonisimo. Eu por moito que cabilo no asunto non me aclaro. ¿Como seria que a boa muller o darlle voltas e voltas os cazolos, o primeiro que se lle ven a cabeza son os cataplines do teniente? Jejeje
Quisiera narrar una anécdota que me contó un Sr. de Lubián (hoy fallecido E. P. D. Vivia en la Cachifra, yo lo apreciaba un montón, persona amable, ocurrente y simpática a más no poder. alguna vez le he dicho a uno de sus nietos que el tener un abuelo cómo él ha tenido, es un lujo.
Esto ocurrio una tarde de verano en la Casa Vieja, por entonces se usaban mucho las zapatillas de esparto, eran cómodas, buenas para el sudor, tenian el inconvenie que duraban muy poco, ¿Que hacia la gente? para que ... (ver texto completo)
De quién me contó esta anécdota
aun con pena, su nombre quise ocultar,
por respeto a su persona y familia
tuve en cuenta no aclarar,

casi ya sabido era,
yo así lo insinuaba
al decir sus cualidades
y que en la Cachifra moraba,
... (ver texto completo)
Indachosei, Carmen, Pingadelo-Mirlo Blanco, Manuel y otros, Gracias por ser tan buenos, me gustan mucho los mensajes y fotos que subís al Foro, tanto que incitáis a uno a escribir, (aun siendo tonterías.) Pingadelo. Las dos últimas fotos, super buenas.
Un abrazo para todos. Piño.
Piño sigue escribindo como o fas, é agradable ler esas historias salpicadas de Toponimos.
La nieve de Enero, dura cómo el acero.
(lo contrario a la de Marzo)
Dura más la mala vecina, que la nieve marcelina.
Dura a neve e duro o inverno.

Mentres non chegue o tempo de sentarnos ao soalleiro, seguiremos estirando do sequeiro.
Día de pastoreo, siempre habia pastores profesionales, pero entonces empezaban a escasear, el ganado habia que guardarlo entre los vecinos del pueblo, un día iban unos y otros los demas, ese día nos toco a nosotros, cinco rebaños, cinco pastores, el tio Domingo, Consuelo, Toña, Lito, y yo, los tres últimos entre catorce y quince años.
Mañana apacible de primavera, empezaba a asomar el Sol por lo alto de las montañas, olor a flor de carqueixa y brezo, escuchando el sonido de los cencerros de las ... (ver texto completo)
Bonito relato Piño, a ben deguro que pasado agora o tempo o recordas como un bon día. A trastallá é o paxaro que en castelán se conoce como "codorniz". Cando inda se sembraban as leiras de centeo, na epoca de cria había moitas pola zona da Carballa Seca. Hoxe en día é moi difícil velas.
Día de pastoreo, siempre habia pastores profesionales, pero entonces empezaban a escasear, el ganado habia que guardarlo entre los vecinos del pueblo, un día iban unos y otros los demas, ese día nos toco a nosotros, cinco rebaños, cinco pastores, el tio Domingo, Consuelo, Toña, Lito, y yo, los tres últimos entre catorce y quince años.
Mañana apacible de primavera, empezaba a asomar el Sol por lo alto de las montañas, olor a flor de carqueixa y brezo, escuchando el sonido de los cencerros de las ... (ver texto completo)
Curioso relato Piño, yo creo que ese carnero padecia el síndrome de Estocolmo al correr detrás de su depredador. Pasaste un día muy ajetreado!
Un saludo desde Padornelo.
¡Qué imaginación! Muy ben vendida a Creixa, (Seguiré en castellano, escribir en Gallego no se) Decía que seguramente se debia tratar da "mayorala" de la vacada sanabresa, 25000 pts en aquellos tiempos era un capital, la decisión que as tomado sin lugar a dudas fue la más acertada.
Narras tan bien la historia, que da la sensación de estar disfrutando de esa panorámica desde o Xeixo las praderas de Lagarellos, a Corcicha, o Bedulo, los acebos de Varon la brisa tán agradable da Xarda dando vista a ... (ver texto completo)
Piño, vexo que te gustaron as venturas e desventuras de un moziño que xogaba a ser home, como a miúdo pasou naqueles anos.

Un saúdo!