Respuestas para INDA CHO SEI

Desde o antroido levo de hospital en hospital: O Barco, Verín e Ourense. Eu non estou doente, que eu saiba. Sonche os anos das mulleres maiores da familia, que se van pouco a pouco. Miña nai foise o pasado día 3. Miña sogra vai saíndo pouco a pouco dunha complicación.
Algunha tarde teño un anaco de tempo, entre viaxes e traballo, e boto unha ollada por eiquí. E non me divirte para nada o que leo.
Hai moito garabito neste mundo.
E vexo que hai alguén moi teimado en remexerse cada vez máis no seu ... (ver texto completo)

Amigo Indachosei: Siento mucho la situación que esta pasando, la vida es asi y hay que seguir luchando. Si de algo le sirve, sepa que aqui la mayoria le aprecia. Yo particularmente nunca he tenido nada contra usted, lo que ocurre es que hay veces que se mete la pata. Todo tiene solución. Siento mucho lo de su familiar, y mucho mas lo de su madre, Dios la tendra en un buen lugar.
Un saludo

Sr Indachosei, no moléstese polo meu nombre, es todo unha broma, y eu jamas cúlpolle a vostede de nada. Estes dias houbo moita tensión por culpa dun SR. Chileno e todos perdemos a calma e quizas un pouco o razocinio. Creame é unha broma poñer este personaxe. Non hai maldade nin ganas de amolar. Grazas

Aprezado amigo: Eu xa pensará retirarme de iste foro, más creo que nahú debo facelo habendo persoas como sinor, taméin ô meu amigo sinor Varela, claro viñerín ahí unhs tipos, por nahún decer tipexos que manda carallo co din parece como si tiberán outra coisa que decir, más que insultar.
Ahora sento munto a sua situazahún familiar, penso que voçe ê un home intilixente y sabrá como salir mellore de isa situazahún. Nahún intendo ô que quere decer cando fala de remexerse cada vez máis no seu grande ... (ver texto completo)

Tiña xa andares de moza, dous peitiños de muller e unha faciana dóce e fermosa. Unicamente lle sobraba o que lle sobraba. Por iso (ou quizáis porque lle sobraba o que lle sobraba) atraía ós mozos e ós homes. Esa era a razón pola que publicamente ningún dos seus a trataba polo seu nome. Chamábanlle "Tí"... ¡eh... tí! Non podían chamarlle Xurxo sen que se escoitasen mofas e se producisen liortas. O seu pai, vixilante de toda a súa roupa, non aturaba nela cores incorrectas nin cabelos longos, e nin ... (ver texto completo)

Xa ô teño, tú eres intilixente, me gostaría saber dónde te xega tanta informazahún do interior, a veces tarda en afeitarse, más íste nahún será motivo pra facer as coisas male, nahún te olvides que según un grande amigo meu ê nuestro xermano, debemos torelalo y respetalo, pois a cenética a veces ê assín de caprichosa.
Unha aperta.

O verdadeiramente característico do cuco é a súa incapacidade para choca-los seus ovos e mante-las súas crías, se cadra porque a súa posta é tan abundante -de oito a doce ovos- e o apetito da prole tan voraz que unha parella por si soa non abondaría para abicadala.
Por iso o cuco non se toma o traballo nin de face-lo niño. Chegado o intre da posta, espreita ao redor aos paxariños que se afanan na construcción dos seus niños e, unha vez rematada a obra e cos oviños dentro, o cuco empeza a esparexe-los ... (ver texto completo)

Inda, pasmada me deixas con eso de que cambian de color os ovos, penséi que sólo cambiaba de color o camaleón e xa eso me asombraba. ¡Qué maravilla a naturaleza e qué intelixente o Creador! Como mai que son, podo entender que a cuca faga cualquer cousa pra protexer a sua prole, o que me costa máis entender é o de que os abandone, moi mal se ten que ver, a pobre, pra facer eso; e qué sufrimento debe pasar por non ver nacer nin criar os seus filliños, doime na alma...

Gusto deste novo nome. Inda Pita. Cada vez con menos presión, pero inda pitamos de carallo.

Contaba un día o noso amigo Sotillo que un rapaz tivera un accidente cunha moto, e entre outras feridas, acabara coa pichula partida pola mitade.
Enterada a futura sogra (a Pita Moñuda), foi visitalo ao Complexo Hospitalario Cristal Piñor de Ourense, para ver se aquela cousiña tiña ou non arranxo.
O rapaz dixo que sí, que a cousa quedara totalmente útil, según tódolos informes médicos. Certo é que lle ... (ver texto completo)

Amigo Inda, iso foi verdade, condanado do sinor Sotillo que bon gaxo era, munto me rein cuel cando me levou pra Franza, dale lembranzas miñas, dile a verdade de que istou no Brasil, más cuando torne bou ir a verlo.
Unha aperta.

De que o cuco era mui cuco, xa o sabía, pero non sabía que a "cuca" tiña unha impresora tan sofisticada no cu pra poder cambiar o color dos huevos, éstos ainda son máis astutos co lobo con moita diferencia.

Gracias, Manuel.
Algún día nos conoceremos, e seremos capaces de entender que non hai nada no mundo que nos impida ser amigos.
Unha aperta. Un abrazo.

No tienes porque agradecerme nada, yo pase por lo mismo y se sufre lo que nadie sabe. Estoy de acuerdo podemos ser amigos y lo deseo de corazón.
Yo soy un tanto cachondo, pero serio y amigo de los amigos.
Un abrazo muy fuerte

Gracias a todos. ¡cantos sodes! Pepita, Ballesteros, Contempla, 252525, José González Pousa, Lobonocortello, Gel Martínez, Xinxelo, A Bubela da casa da maría do marcial, Barxes, Piño, Candil, Ricardo Prat Prat... e todos aqueles que nos acompañáis desde outras redes e tecnoloxías.
Unha aperta para todos e todas.

Sr. Indachosei, mi pesame mas sincero, le acompaño en este momento de dolor.
Un abrazo

Don Manuel, moitas gracias pola letanía.
Lembro que algunha vez ten posto "c..." para decir CARALLO.
Agora está moito mellor. O carallo non só é o carallo, senon tamén un punto de apoio lingüístico de carallo.
Eiquí en Lubián, cando alguén nos fai moita gracia, decímoslle: "Oh, carallos te fodan!", o que non deixa de ser un bó desexo, se así o desexara a persona a que se lle dirixe a exclamación.

Vai de carallada

O carallo foi a C... na
con intenzahún de merendar,
apretaronle a cabeza y
fixerono vomitar.

Anda que como vexa ísto ô meu amigo Pachi nahún me falara más y non será sin razahún, perdona más xa veis que aquí a xente de rspeito, y todos co C..., dereito pra casa eu y ô padre Xose.

Dicen que outra mestra preguntou a Xaimito:
--Xaimito: se nunha galla dunha árbore hai tres paxariños, e un cazador dispara e mata un... cántos paxariños quedan?
--Non queda ningún --contestou o cativo.
--Quedarán dous...
--Non, señorita, que eses dous fuxen espantados.
A mestra alabou a lóxica do rapaz, que non contento coa exposición, engade:
--Señorita: No parque hai tres mulleres comendo un xelado. Unha delas, mórdeo; outra, lámbeo, e a terceira chúpao. ¿Cal das tres é a casada?
A mestra ... (ver texto completo)

Munto buenos os chistes, tanto ô da Gel como do Inda.
Outro mestre preguntou a un garoto xamado Pedro, si vira o tal Xaimito:
-Pedro di claro co vin, meteuse nuha mata de xestas ia a baixar os pantalons y a sua amiga as cluecas,-pregunta ô metre ô pedro tú qué crees que ian facer,-pois ô normale de tudo mundo, as necesidades fisolóxicas.

Sr. Dn. Inda cho sey: Sempre pense que o carallo como palabra e como membro do noso cuerpo, tenia e ten mais atractivos que o encumbran no mais alto da creación.
Cando era pequeño, siempre senti ao meu pai e a miña nai ter o carallo moi presente, como palabra cariñosa ou como palabra para disputar ten miles de aplicacións e todas moi boas.
A miña nai decia moitas veces que "Carallo" leva aquel can.

En resumo, se non fose polo ditoso carallo, ninguén viviria.
Hai que carallo rapaz.
Un saúdo

En augas troiteiras de Zamora, a pesca ábrese o primeiro domingo de abril e péchase o 31 de xullo. Lembrade os 21 cm, e que só son 4 as capturas que se poden facer.
Pero como non chove, nin neva, que haberá nos ríos?

Munto obrigado por a informazahún.

O cuco agoira a primavera nas nosas montañas na segunda quincena de marzo, ou a moito tardar, nos primeiros de abril, co seu "cu-cu" infatigable. Eu xa o teño ouvido -este ano inda non- facer trisílabos e deica tetrasílabos: "cu-cu-cu" e "cu-cu-cu-cu".
Esta chamada do cuco ten que ver co apareamento. Pero unha vez emparellado, inda que con menos frecuencia, sigue a cantar deica xuño.
Acabada a posta dos ovos, o cuco adulto, que carece de sentimentos familiares, arremedando aos antigos fidalgos ... (ver texto completo)

En Barxa habia un refran que decia, "se non ben o cuco ultimos de marzo ou primeiros de abril, ou o cuco e morto o a fin quer vir"eu escoitei e escuto cantar o cuco, pero pareceme que antes repenicaba mais que agora. E os maiores decian que cuando paraba de cantar era por que os seitureiros lle cortaran o gañote.
Un saudo pra todos os foreir@s de Lubian.

Home, vai. Entendímosche todos: Leventóuseche o ánimo.

Assín, assín me gosta, que interpreten béin as coisas, por certo munto animado que istaba.

Esa desilusión con la que nos deja, es la misma que sentimos muchos en este foro.
Le aseguro que en Villavieja no hay ningún enfrentamiento, ni en Lubián, ni en Chaguazoso.
Esto que ocurre en el foro no es, ni por asomo, una proyección de la realidad.
Simplemente hay foreros agresivos sin ton ni son.

Sr. Inda Cho Sei; se dan cuenta como pareciera haberse producido un remanso en el ambiente, ojala sea ocupado en el pensamiento maduro tendiente a comprenderse, mejorar y comenzar la busqueda del mejor camino para un futuro no muy tranquilizador pero, --no me cabe duda-- que sera superado con la comprension de todos; autoridades de gobierno, oposicion, empresarios, trabajadores
y gremios en general; es una tarea en la que Europa primero y todos en el resto del mundo despues, deberemos poner el hombro; ... (ver texto completo)

O arquitecto de Lubián, Antonio Prieto, é un apaixonado estudioso do Padre Lubián. Seguramente el pode decirnos moito máis do que damos atopado en google.
Eu, sabedor de tér un crego na familia dos meus devanceiros, quero tamén saber máis.
Os indios Sálivas era o pobo máis importante do Alto Orinoco. Con eles conviviu Roque Lubián trinta anos desde a Compañía de Jesús, na que ingresou en 1.732.
Chegou a ser Superior da Misión de San Juan Nepomuceno, cargo desde o que se viu mergullado nos asuntos ... (ver texto completo)

Hemos estado visitando a los hijos y nietos, por tal motivo, (descanso en el foro por mi parte) ahora veo que habláis del jesuita Roque Lubián, nacido en Lubián y que se fue a las misiones muy jóven.
Mirando en Google, poco mas he podido encontrar de lo que ya comentáis, es cierto que agrada al saber que un destacado misionero ha nacido en nuestro pueblo, también me llamó la atención que aparte de escribir en la lengua sáliva del Orinoco, hace mención de algún escrito que éste Sr. escribió en euskera, ... (ver texto completo)

Esa teima cégate, Zé.
Non sei se o soñei, ou se mo contaron. Pero o certo é que teño que preguntarche se o outro día sentache nun escano á porta dun comercio de ultramarinos aí, en Pernambuco.
Dicen que tiña-los ollos pechados, e estabas todo embabecado co pensamento na Pita.
Daquela saiu do comercio outro portugués cunha bacalada moi grande de baixo do brazo, e pasou con ela moi preto dos teus fociños.
Dicen que entón pegache un pulo e berrache:
--Pita moñuda, cachonda!

O Pa tes algo de razón, más contárinte mal a coisa, foi certo que istaba, diante comercio do fillo do Ruiz Matos, que por certo vendi munto bacallao,ê verdade nahún ê de munta calidade, total que saía unha preta munto bein parecida, de pronto veume un xeirumo ô bacallao, eu reacionei decendo -condanada dónde levarás a coñac escondida. Eu sei que isto to contarín os meus colegas de viaxe, aunque sexa un bocadito destorsionado, algo pasou y voçe nahún ô soñou.
Total que o meu setindo de a trompa ... (ver texto completo)

Un lugar muy adecuado para tal estaca bien podría ser las criadillas de cuatro perturbadores sinvergüenzas.
Ballesteros: ¿Aún no sabes quien es el gran manejador de google?

INDA, perdona a miña ignorancia, pero non, non sei quen é o manipulador de google, pero sí sei que é manipulador.
Dame unha pista mui discreta, ou xa mo dirás cuando nos vexamos.
Un saudo.

252525, olha que o Orinoco fica en Venezuela.
Ou falas polo asunto dos lindeiros entre a Espanha e Portugal naquel século?
Cando voltes --si voltas-- trae uma mulatinha que fique munto bem, para esquecer à tua bem amada Pita Monhuda.

Amigo Inda, Orinoco dices que fica en Venezuela, eu nahún sabía, más quería coloborar, cua discrizahún que fixo ô gaxo, era idéntico ô que veo a buscar a mala, do que dices que leve unha mulatinha, nahún poso mentras teña na cachola a incunfundible Pita Monhuda.

UNA PROMETEDORA BIOGRAFÍA...
Como veo que alguno de los usuarios de este foro conoce la existencia y tiene curiosidad por el nativo Roque Lubián, contaré que desde hace más de 10 años busco información por todo el mundo, tratando de hacer una biografía de nuestro compatriota y que aunque muchos archivos han servido para mucho, otros se resisten, que hasta ahora no he conseguido averiguar cual era su segundo apellido, dato importantísimo para llegar a su origen familiar, pero con paciencia y tiempo, ... (ver texto completo)

Tanto me ten que a resposta sobre Vigo fose para min ou para outro.
O caso é que as personas que presumen de máis educación tantas veces, danse por ofendidas sin ningunha razón obxetiva, e lanzan labazadas sin ton nin son.
Vexo o ben que falades francés. Non é o meu caso. Escribo máis que falo, porque en Francia non estiven máis que catro días en Coulonge Le Rouge e en Najac nunhas xornadas sobre turismo rural, e outros tres días en Bruselas visitando o Parlamento Europeo na defensa das linguas ... (ver texto completo)

Revisando as mensaxes do foro, hai esta do mes de novembro na que eu non caíra porque precisamente estaba na Gudiña naquela epoca, cando estou ali teño tantas cousas que facer que non me queda tempo para estes "menesteres", e non tuven polo tanto ocasión de responder. Estuven pensando se contestar ou non, visto o tempo pasado desde entón, pero visto tamén o ataque tan directo que me fas, aducindo argumentos imaxinarios, ¿cando presumín eu de educación?, ¿cando me sentín ofendido?, ¿cando lancei labazadas ... (ver texto completo)

Vivía un home nun dos pobos da nosa contorna que tiña moitos cartos, pero seguía a ceplina-lo penico de mexos, con algún que outro "tropezón", coma eses que se botan nas sopas e consomés, por unha ventana á mesma rúa.
Os veciños, que xa tiñan todos retrete desde que se puxera a auga máis o saneamento, andaban moi fartos de aturalo, e puxeron o negocio en conocimento da autoridade competente.
O Alcalde chegouse alá, viu como estaba a blanquexar toda a parede co salitre dos mexos que se arramaban, ... (ver texto completo)

O do Mingo e certo, non penséis que é conto.

Tamén a ese mismo Sr. iba unha muller co fin de axudarlle a facer as cousas de casa é algo no monte.
O pouco tempo dou en crecerlle a barriga, pero non era de gorda.
As mulleres do pueblo o vela así, lle preguntaban ¿M. C.... Tú estás preñada? hay arrenegado sea o demo do inferno, ¡pero eu como vou a estar! si nunca fun con ningun home pra esas cousas, as veciñas insistían estás, estás, o que pasa que non queres decir quen te armou a barriga.
Pois ... (ver texto completo)

Con Henrique Arguindei tomei un día unhas cuncas nunha tasca de Cangas, hai uns trinta anos. E díxome: "Felipe, non te esforces en falar coma min. O voso galego é perfecto."
Ben que llo teño agradecido, porque botou fóra de min determinado complexo.

Dixoche toda a verdade, pra nos e pra maioria dos galegofalantes, o galego do interior e mais enxebre co da costa non porque eu nacéra no interior, sinon porque os estudosos do tema asi o confirman, supoño que ti tamen. En Vigo rapaz, e raparigo, rifar e borregar, aunque na prouncia dicen borrejar, Vijo, tamen din mirar e nos decimos ver, mireino, mai e nai, pita e galiña, xeada e neve.Ésta ultima no ano 1981 me impactou muitisimo, cando eu vivía o lado do aeroporto de Peinador, no 1ºpiso da casa, ... (ver texto completo)

ORIXE DA MALICIA FEMININA

Unha vez eran Xesucristo e San Pedro, que tiñan unha burra, e se lles desferrou.
Foron e leváronlla a un ferreiro que lla ferrase.
E cando ían polo camiño, acharon unha fonte, e nela había moitas mulleres lavando. E todas estaban rifando, unhas coas outras, e non podía haber paz entre elas.
E díxolle Xesucristo a San Pedro:
--Vaite alá, a ver o que fan esas mulleres que non paran de rifar.
San Pedro foi alá, e cortoulle-la cabeza a todas.
E díxolle Xesucristo:
--Pero ... (ver texto completo)

O conto mui bon, San Pedro era o apostol que sempre estaba metido no medio de todo-los contos, facia como unha especie de secretario de Cristo. Pero se non foran as mulleres, voviamonos todos, xa seme esquenceo o que ia a decir...
Un Saudo

Coñecín a Isaac en 2.002 en Padrón.
A miña presencia aquel día na casa de Rosalía foi para recoller, na condición de secretario, o premio Pedrón de Honra concedido aquel ano á Asociación Xente Nova de Lubián.
No almorzo posterior comín ao lado de Isaac, e falounos con moita pasión de varias cousas. Sargadelos foi unha delas.
Morreu, porque temos que morrer. Pero a xente como Isaac transcende a morte.

Onte celebrouse a homenaxe a Isaac Diaz Pardo, e na homenaxe no telediario das duas da 1ª, fixeime como acompañaban a Susana Seivane co pé algus dos presentes, ¡Que pena que non souperan tocar a gaita! Me alegraria moitisimo...

Seguramente se trata dun contiño anónimo da cultura popular, tan antergo coma esta cultura da que bebemos todos nós.

Efectivamente, a presente escolma de contos popùlares de Maruxa Barrio e Henrique Arguindei, foron editados pola editorial Galaxia ano 1983.
Un saudo.

E logo ti aínda non viche a película "Sempre Xonxa"?. A min paréceme encantadora. Ven unha escena con ese conto. E resulta que o boi da aldea levábao o crego, para máis inri. Merece a pena vela.

Eu este conto hai anos que o lin nun libro de Ramón J. Sender, "La tesis de Nancy" ou "Nancy doctora en gitanería", non lembro en cal deles. ¿Onde nacería o orixinal?

Señor Varela: Los refranes los hace la cultura popular. No usted, ni yo.

No sé por qué usted me recuerda los experimentos de Pavlov para el estudio del reflejo condicionado. ¿Cree de verdad que me estoy burlando de A Mezquita o de As Frieiras cuando expongo y razono un dicho popular?

Ahora le diré el mismo refrán, tal y como se lo escuché a alguien de El Pereiro, en un contraste con el dicho en Lubián.

"Vaca de Manzalvos e muller da Mezquita, quita, quita."

Efectivamente, o refrán que eu escutei sempre na Vilavella era como dices eiquí:

-"Vaca de Manzalvos e muller da Mezquita, quita quita".-

Nunca me explicaron o das mulleres da Mezquita (se tiña explicación), pero sí o das vacas de Manzalvos: De todos é sabido que en Manzalvos, inda que a diferencia é pequena, fai menos frio que na Vilavella.
Outra razón con mais peso é que, tendo en conta que antes se traballaba todo cas vacas, a faceira de Manzalvos era muto mais doada, mais chaira, polo ... (ver texto completo)

Sr. Inda cho sei: Lo que expone, no tengo ninguna duda.
Yo solo pretendi hacer de una contestación una broma. Mis disculpas si moleste.
La verdad que se puede estar todo el dia con refranes. El ultimo este creo que le gustara. Donde no andan manos de mujer ¿Que cosa delicada puede haber?
La casa sin mujer es como una mesa sin pan.

E logo ti aínda non viche a película "Sempre Xonxa"?. A min paréceme encantadora. Ven unha escena con ese conto. E resulta que o boi da aldea levábao o crego, para máis inri. Merece a pena vela.

Mirei a película, e fai oito dias estiven con Uxia Blanco (Xonxa) e o actual compañeiro dela, que é amigo persoal meu de ai moitos anos, gran avogado laboralista e penalista, Gustavo Garcia. Si que ai a escena do cura e o boi.
E xunto co Miguel Ínsua estivemos a falar da pelicula, Sempre Xonxa emais do documental"El Efecto Iguazu"que gañou o segundo premio o mellor documental do festival internacianal de cine de Valladolid, e mais un Goya o seo director Pere Ventura, no cual os traballadores de ... (ver texto completo)

Se os machos non dan froitos, paciencia, non os cortes, que tamén temos dereito á vida.

Por suposto que non o bou cortar, porque din que poliniza, ou polvoniza... as femias, pra que boten as bolas de cor vermello.
O domingo pasado lembreime de ti, por que cando me levanto o primeiro que fago e visitar o rio e mirei unhas xarelas de cuaxe duas medidas.
Cando veñas pescar probas as frevas do xamón.
Un saudo amigo.

Xa sei que non é igual en tódolos pobos. Pero eiquí, en Lubián, tendo en conta que o terreno é moi quebrado e os camiños peores que nas Frieiras, tiñamos os labregos este refrán:

VACA DAS FRIEIRAS E MULLER DA MEZQUITA, QUITA, QUITA.

Prego teñan compaixón de min, que non son o autor do refrán.

MULLER DE lUBIAN, QUITA QUITA, GUARDALA EN EL DESVAN.

Ruego la misma compasión, yo no soy autor de este refran. Lo mismo es de Lubian.

Amigo Barxes: O carro é moito carro, e son moitas as súas palabras. Un carro delas.
Está a EIXEDA ou AIXEDA. Toda dunha peza, desde a punta da CABEZOALLA ata os dous BRAZÓS da traseira.
Na cabezoalla están as CHAVELLAS, para suxetar a cabezoalla ao xugo co sobeo.

"Quíxente botar un polvo
na cabezoalla do carro
foise a chavella pra atrás
e esfolei todo o carallo"
(Jota cantada por un dúo de Ourense, na festa do pobo, adicada ao seu alcalde)
... (ver texto completo)

Practicamente os nomes da parte do carro son semellantes, amin esqenceram e as soltas e os berbiois, non sei se as do rodeiro seran iguais.
A difernza atopeina, nas angarillas, que nos angarillas chamamoslle, as que se lle poñen os burros mulas ect. encima da albarda pra traer feixes, leña ou calquer outra cousa parecido as angarillas eran os serois, que nestes era onde traian o peixe, e tamen o pan.
Perdon que non se moleste el Sñr de las albardas.
Un Saudo

De todas estas palabriñas, eu sólo sei (ou recordo) algunhas: treixa, angarillas, estadullos, soltas, xugo, eixe, carro... as outras son como unha novedad pra mín. E non che quero decir pras miñas fillas, na vida as oiron, qué lástima. ¡Que non se perdan!

Se esta foto fose do meu pobo, sería capaz de decir:
-- Eiquí vos presento ao alcalde, á secretaria e ao administrativo do concello. Pero tratándose doutro concello que non é o meu, a ver se vai traer rabo o conto!

Si estos cuadrupedos, non relincharane, rebuznaran e lebaran un espello colgado... Jajajajajajajajajajajajajaj.
Amigo Inda que sinxelo, humilde, chairo eres. Cantos no mundo mundial tiña que haber coma ti carallo....
Unha grande aperta

Canto me alegro de que a palabra non sexa só de eiquí. Porque esa é unha das dúas acepcións que lle daba miña nai.

Na miña casa había unha variante a cerca da fustaxe. Recordo que miña abuela dicíame, mira que fustras levas coa faldra fora.

Velaí outra palabriña nosa que non vexo nos diccionarios, nin xiquera no noso particular de Cortés: FUSTAXE.

"Pero qué fustaxe levas!" Esta expresión refírese a que non vas ben vestido, ou que andas enlarafuzado ou embulleirado, ou cheo de fariña,... Refírese á mala pinta que levas.

"Non fagas fustaxes". Así lle decía Lola ao Filipín cando facía "muecas", como torce-los fociños, ou xestos esaxerados.

¿Tamén se diría esta palabra fóra de Lubián?

Amigo Inda Cho Sei, dado que en este foro, algunos me consideran un sosias tuyo cuando te pones en plan intelectual, te dire que fustaxe a mi entender viene del castellano, de la palabra "fuste", que en una de sus acepciones dice.: Fundamento de algo no material. Desglosando, Fundamento: fig. Razón, motivo de un juicio, apreciación, origen, principio. Serenidad, formalidad de una persona.
Yo creo que la Lola se referia a las dos acepciones cuando se dirigia al Felipin, la primera para que fuese ... (ver texto completo)

Gel: Ten en conta que "fustaxe" non aparece en ningún diccionario. Igual é unha palabra que só se dice en Lubián.
Zapaldrán nunca o ouvín en Lubián, pero é sonora, e posiblemente a teña ouvido por aí adiante. Nós decimos BALDROGAS.

Amigo Inda: Cando eramos pequenos miña nai, desde que nos cambiaba me refiro a poñer roupa limpa, cando iamos despois algo manchados, utilizaba a palabra, menuda fustaxe que lebais xa caistes no bulleiro.
Un saudo.

Nós, en Lubián, tamén lle chamamos pito verdeal.
Unha mañá andabamos meu avó e máis eu facendo a bima nunha leira. Na da Cascalleira.
Eu era un rapaciño que ía con el para andar de diante ao acaroar. Pero ás veces xa me facía colle-la rabiza.
Nun intre no que o avó araba de costas para min, fuxí á carreira cara un soutiño de castiñeiros que había perto de alí. Un deles tiña un buraco no que xa escabacara alguén coa machada outro ano para coller os seis pitos verdeais de cría e levalos á tarteira.
Encarrisquei ... (ver texto completo)

Os dais conta como van florecendo os recordos, a o mellor aburridos pra os rapaces pero que carallo, si somos los vellos los que mais escribimos en o foro y en esta plaza chamada Internet nos xuntamos a contar as cousas da nosa niñez e nosa juventud.

En una oportunidad me manda o meu pai con 6 vacas pra o prado dos Poulos -- camiño de Chaguazoso a Mezquita -- chegando y mientras as vacas rumiaban, eu encontrei un nido entre o pasto do prado, saqueile os huovos y venia feliz con eles en a mau cuando ... (ver texto completo)

Señor Vicuña: a miña intención non é sinalar a ninguén. Tamén sei que, se é certa a súa ubicación, esas horas non son noitaregas. Por outra banda, cada quen escribe cando pode, ou cando lle peta.
Xamáis quixen a máis leve polémica, nin contigo, nin con ninguén.
Se é certo que utilizan o teu nome con outra clave, só se pode entender desde dous puntos de vista:
1.- O servidor non controla, e tería que mellora-la seguridade.
2.- O propio servidor está enlarabuzado nas polémicas, tal vez porque xeneran ... (ver texto completo)

Sr. INDA CHO SEI; interesante la conclusión por Ud. presentada -- como también no deja de ser cierto lo que PEPE argumenta referente al tiempo en respuestas -- y referente a al tema del PERSONAJE MISTERIOSO, me llaman la atención las recientes participaciones de PITA MOÑUDA, tanto en VILAVELLA como en BARXES y LAS HEDRADAS, si bien con diferentes tenores, siempre tratando de llevar aguas a su molino.

Comulgo plenamente con su frase de despedida.

Outra palabra máis que aprendo, fustaxe. No Pereiro nunca a oín. Miña nai usaba a palabra zapaldrán para referirse a persoa que andaba pouco arreglada ou cas faldras fora.
Ás cacaforras nos chamámoslle casi igual, cacaborras. Tamén se usa para referirse as persoas que están con frecuencia doentes.

Antes de nada, decir que a nosa ROLA é a "tórtola europea", e non emigra a Turquía, senon a África. A min soábame algo de Turquía, pero ao consultalo, resulta que hai outra "tórtola turca", pero esta non ten nada que ver connosco.
Veñen fotos en google de todos estes paxaros.

En Lubián non lle chamamos MERLA CACHOEIRA. Seguramente se trata do castelán "mirlo acuático". Nós chamámoslle LAVANCO.
No diccionario de Estravís aparece como MERLO ARRIEIRO, MERLO RIEIRO, MERLO DE AUGA, MERLO PEIXEIRO, ... (ver texto completo)

Gracias pola información, Inda; ese Ertavís eche listo de carallo.
No é estraño que a Merla teña tantos nombres, xa que incluso pode ter diferentes carecterísticas; coma dos colores, dependendo do país onde vivan.
Saludos.