¿Tienes un negocio?
        

Respuestas para INDA CHO SEI:

A labrandeira en castelán chámase LAVANDERA BLANCA ou AGUZANIEVES.
O nome científico é MOTACILLA ALBA.

Nós chamámoslle labrandeira a estes dous paxaros dunha mesma especie: "bisbita" e "aguzanieves". Pero non son o mesmo paxaro.
Xa que estamos coa paxaragada, e abusando dos teus conocimentos e mais da tua xenerosidade, dime como se chaman os seguintes paxaros:

-Merla Cachoeira-.

-Milpéndora-.

Se non lle chamades igual en Lubian, e necesitas alguha referencia pra identificalas, xa veremos o que se pode facer.
Gracias, amigo.
Este lobo, Piño, está nos cangos. Non fai barriga ningunha. Ten a gorromela do monte, e non se da afeito.
Pero é certo. Sempre espiando. E logo cóntamo todo, cando me sento ao seu carón de cando en vez. Hoxe preguntoume pola nogueira que falta. E tamén por ti. Xa lle dei recordos.
Gracias os dous por acordarse de mín. A nogueira daba algo de pena ter que tirala, dado o grande que era é cantidad de noces que daba, pero xa empezaba a ser un problema a sombra que facía, a parte de atrás da casa non se veía o Sol, hay un trozo de jardín é con tanta sombra casi non tiraban as plantas.
Lembreime desta palabra, mirei o libro de Cortés y Vázquez, e levei un cerote, ao ver que non recolleu esta palabra.
Abrin o Estravís, e levei unha boa alegría:
CEROTE: 1.- Masa ou mistura de pez e cera, ou de pez e aceite, que usan os zapateiros para encerar os fíos que empregan para coser. 2.- Medo, temor: "metéronlle un cerote...!". 3.- Cerollo (excremento). 4.- Fig. Persoa que non serve para nada: "este é un cerote que non hai por onde collelo."

Nós utilizámola como SUSTO, que ven tendo ... (ver texto completo)
Pois mira que eu asocio esa palabra con cero: "eres un cerote a izquierda". ¡Hai que ver a de cousiñas que estou aprendendo con vos! Por certo, si me permite, mestre, hai tempo que teño unha duda: ¿existe a y griega no alfabeto galego?
Os paxaros teñen nomes moitas veces diferentes dun pobo á outro.
Sen embargo, acho que estes nomes da Vilavella son os mesmos que en Lubián, e se refiren aos mesmos paxaros.
A ROLA chámase en castelán TÓRTOLA. É migratoria. Eiquí pasa a primavera e o verán. Fai o níu (niño) con moi pouquiños guizos nun piorno, ou en calquer outro arbolexo. Pon sempre dous ovos, e ten dúas rolas novas cada verán. Paréceme que cando emigra, vai cara a Turquía. Cando voltan, voltan sempre aos mesmos pobos e ao mesmo ... (ver texto completo)
Tes toda a razón, perdón sobre todo por o pigarro, quizá me levou a confusión o parecido do seu nombre, poque non ten nada que ver un co outro; inda que pertenecen a misma familia dos córvidos, pero o Grajo é todo negro menos o pico, solo se diferncia do Corvo en que este é completamente negro, e tantiño mais grande.
Gracis por correxirme, pronto e abertamente.
Saludos.
Gracias, Varela.
Acabo de poner "mamímero" donde debe decir "mamífero".
Neste despiste caemos mutas veces, pero é mellor verlle o lado positivo; que consiste en que a próxima vez pensemos en volver a leer os mesxes despóis de envialos pra poder rectificar, cousa que debería facer todo o mundo.

En cuanto a Lóndrega, teño que decir que eu tuve menos suerte, tendo en conta que, seguramente, pasaría mutas mais veces por ahí. Por esa zona temos un prado que necesitaba de muto rego; apróximasamente iba a taparlle a auga unha media de unha vez por semana-dependendo da época do ano-multiplicado por mais de vinte anos..., faite unha idea. Nunca tal vicho ví, xa me gustaria; pero inda así disfrutaba cos mais comúns daquela zona: Lobos, zorros, coellos; Pegas, Pigarros, Pombos, Rolas, Bubelas; e un largo etc. Ben entrada a primavera, tamén aparecían as migratorias;Águilas, Labrandeiras, Garzas, Cigüeñas, etc., toda unha riqueza pra aqueles que disfrutamos da Naturaleza.-Sigamos voando, polo menos imaxinariamente-.
Un saludo. ... (ver texto completo)
Una "lóndriga" o "lóndrega" es una NUTRIA, la cual es un mamímero escaso en estos lares y muy difícil de ver, porque además es muy esquivo.
Gracias a Vd. por su interés.
Muy amable; ya tengo una nueva palabra pra o meu galego.

Contaba mi padre que una vez, en el riachuelo que pasa por las riberas de Chaguazoso detras del monte Ocabezo, bordeando los limetes entre Portugal y España; vio como una culebra metia la cola en el agua y pescaba alguna trucha para su alimento. (Ahí fue donde aprendi a nadar en los Veranos)

Bueno gracias por su respuesta y un saludo para Ud.
Hai oito ou dez anos deume por ir de pesca ao Diabredo, por baixo da Vilavella, varias veces.
Deixaba o coche na estrada que vai á Mezquita, onda o río que ven da Canda, camiñaba un rato polos prados cara ó Pereiro e comezaba a pescar, á cucharilla ou á mosca, nun eido onde o Camiño de Santiago vai sobre unhas poldras para que os peregrinos non se atolen no laguallo.
Collía dúas ou tres troitas da medida --ou ningunha--, soltaba outras tantas que inda tiñan que medraren, e volta para a casa despois ... (ver texto completo)
Este relato, historia o como le llamemos, me transporta a la vera de los dos rios,
estas vivencias gustan. ¡que se cuenten mas! vuelvo a aplaudir.
Un abrazo amigo
Hai oito ou dez anos deume por ir de pesca ao Diabredo, por baixo da Vilavella, varias veces.
Deixaba o coche na estrada que vai á Mezquita, onda o río que ven da Canda, camiñaba un rato polos prados cara ó Pereiro e comezaba a pescar, á cucharilla ou á mosca, nun eido onde o Camiño de Santiago vai sobre unhas poldras para que os peregrinos non se atolen no laguallo.
Collía dúas ou tres troitas da medida --ou ningunha--, soltaba outras tantas que inda tiñan que medraren, e volta para a casa despois ... (ver texto completo)
Una linda experiencia y mejor relato... ¿QUE ES UNA LÓNDRIGA?

Gracias
Saludos
Sempre penséi que esta palabra era exclusiva das Portelas, como "faínto".
¿Estamos todos a falar das fresas?
En galego normativo utilízanse as palabras "amorodo" e "morote".
Hai vinte anos tiñamos na escola de Lubián o grupo infantil TEATRO AMORODIOS, grupo que presentou varias obriñas en Sanabria e Carballeda, en Zamora capital e nas "Noites do Canto da Rá" (Verán Cultural) de Xinzo da Limia. Eran unha delicia que prestixiaba a nosa escola por eses mundos de Deus.
Para min amorodio e unha fresa, que por certo estan muy boas. Eu picaba nelas, ben nos ortos, que estaban postas pola bordiña, ou ben na beira dos camiños, tales como o do teixo, onde tamen habia arandos, que tamen estaban muy bos. Unhas eran cultivadas, e dulces, as da beira do camiño eran salvaxes e mais acedas.
21 metros, e crecendo. Vou de pesca, e veña soltar e deixar na auga troitas e troitas... De 21 cm, de medio metro, de metro e medio...
O río do Pereiro ven sendo o mesmo que o de Barxa. ¿Ou non?
Amigo Inda, vexo na tua mensaxe que coñeces ben a geografia fisica do noso entorno, efectivamente, o rio que pasa polo Pereiro o cal creo alí lle chaman Albaredos non sei como lle chaman os do Tameiron, pero os de Barxa lle chamamos "Moás"o cal se xunta co de Pentes que leba pra nos o nome de "rio Pentes"e logo unha vez xuntos os dous, recorren un tramo dun Km, pra logo xuntarse co que pasa xusto polo pobo de Barxa que se chama en todo o seo curso "Ribeiriña", e xa os tres xuntiños entran en Portugal, ... (ver texto completo)
Nunha gasolineira moi próxima chamábanlle "O Doule" a un camioneiro deiquí, porque decía "doule" en lugar de "doulle".
En Lubián, como no resto dos lugares do concello, agás nas Hedradas, non somos "cheístas" nin "lleístas". Pero as características do noso galego propio non son máis ca esa, os plurais en OIS dos singulares en ON, e vulgarismos nas conxugacións verbais, como lle pasa a tanta xente castelá co castelán, e aos galegos que non tuveron ocasión de estudiar a súa lingua.
Faínto e fento ... (ver texto completo)
Co tempo e por como vai indo a vida moitas palabras vanse perdendo, en parte poque non se usan. E o caso de todas as que estan ligadas ca labranza e os labregos. os aparellos, o carro, animais e tantas cousas que "O PROGRESO" vai pasando por cima delas e deixandoas esmagadas. Recordo cando era menino en en primaveira ibamos o orto do romeiro a coller AMORODIOS. Que palabra tan bonita e que ricos estaban.
Os idiomas son sacos de palabras, amigo e amante da Sra. Pita. Pero as que descansan no cu do saco hai que espertalas, remexelas e subilas deica a boca para utilizalas e que non morran xamáis.
Un dos primeiros traballos que vin a desempeñar na miña vida foi o de transportista de sacos de grao desde as casas ao muiño familiar, e de fariña, desde o muiño ás casas dos clientes. Os meus perendengues inda non eran quen de bota-los sacos enriba do pollino. Tiña que cargalos o cliente en casa, e meu pai, ... (ver texto completo)
VoÇe ê un home documentado, más a sua adolescencia foi parecida a miña, con 14 anos viña eu carregado con trinta kilos de café de noute pra Vilavella, claro istá de pasador,ô xegar ô rio da vilavella tiñamos un pasadizo, era movil pra que a guarda nahún se dera conta donde pasabamos, a coisa ê consestia nun pao parecido ô tamón dun arado, cando piso no mencionado, había un bocadito de xeada, la vai ô Zé ô rio más pra protexer ô saco, moñeime tudo total que Miro pras rodillas, salian por un buraco ... (ver texto completo)
A palabra que describes é VICEIRA ou VECEIRA.
Refírese a que o pastor cambia. Cada día vai o que lle toca a "vez".
Estas dúas palabras están recollidas polo diccionario de Isaac Alonso Estravís.
Pero fala do gando en xeral: ovellas, cabras, vacas.
No caso do "caudillo" --así se lle chamaba antes aos magotes sen pastor fixo en Lubián. O "caudillo" era o magote veceiro-- en Lubián, por cada ducia de ovellas ou cabras que botabas ao magote, tiñas que ires un día de pastor con todo o magote. A xente ... (ver texto completo)
En Barxa, Pentes, San Lourenzo, que eu saiba, tamen se lle chamaba Veceira, tamen se ia por cada 12 cabras ou ovellas un dia, nos tiñámos 36, casi todas cabras, tocabanos tres dias, ainda que como noso pai tiña de medias outras 24 e o que llas tiña de medias sempre tiña disculpa as cuidabamos nos a maioria dos dias. Habia entre 360 e 400 na decada dos 6o ata o 75 que foron disminuindo. Cuidabas un pastor, ou cabreiro portugues que se lle pagaba e tiña que lebar outra persoa con el que se chamaba ... (ver texto completo)
RAPADALLAS: Raspaduras, restos da masa que fican na artesa e que se desprenden coa rapa. (Estravís)
Cando era rapaz os laregos miña aboa Maria chamaballe "os vacoriños". Unha vez en Verin reironse de min por decir esta palabara pero polo que se pode ver non ha inventera miña aboa.
"Y no entendiendo el idioma
de gallegos desaliños, vi acercarse en escuadrones,
gruñendo, suegras lechones,
que aquí llaman vacoriños.
No supe yo que juntaban
los cochinos de este modo en Galicia. Temblé todo
pensando que me agarraban;
quise huír; no supo el miedo;
desmayéme, y tú piadosa, ... (ver texto completo)
Eu comecei con 54.
Se o Varela disfruta relembrando o galego, para min a gaita (a de arriba) é coma unha menciña que me está a espurri-la vida.
Á de abaixo... que lle quiten o bailado.
Ja, ja, ja, ja... nos estamos entendendo o mismo digo.

Saludos
Eu comecei con 54.
Se o Varela disfruta relembrando o galego, para min a gaita (a de arriba) é coma unha menciña que me está a espurri-la vida.
Á de abaixo... que lle quiten o bailado.
Bueno esto es increible, siempre hay algo para unir los hombres y sus criterios.
La semana que viene, comienzo posiblemente, las clases de gaita. Tenemos un chaval madrileño que la hace hablar. Las clases son los sabados, despues de ir con mi nieto al fut bol, me dara una o dos horas, lo digo porque no se que tiempo duran. Señores esta a punto de nacer otro gaiteiro. Claro sere de los mas malitos, pero me conformo.
Los sabados Manzanares el Real suena a Galicia, el sonido de la gaita traspasa su
frontera ... (ver texto completo)
Pepe: El humor chileno nada tiene que ver con este entorno. Mi humor es más gallego, como el de todos los vecinos que aún quedamos en estos pueblos, entre los que no hay ningún tipo de pendencia. Reconozco que mi mensaje era una provocación; pero, hombre, estaba cantado el verdadero sentido de la broma. Hasta alguien lo adivinó, sin ser de Villavieja.
Si algún día nos conocemos, lamentaremos haber escrito algunas cosas.
En todo caso, los muchos que me conocen saben de mi sincera hospitalidad. ... (ver texto completo)
Amigo Inda Cho Sei, como nahún dices quen te acertou, que tú debías ser gaiteiro, pensey eu íste está a porle de comer a paxaragada, pra que coman bein, claro iso quen lo pode facer bein un gaiteiro, más nahún te das conta que istes gaxos de chile nahún le gosta bailar ô son da musica que tú tocas, posiblemte si a tocara Pinocho bailarian más comodos, a tua parecese más a do Lende que ô matarn na casa da moeda,ísto último istá a decir ô xefe.
Disculpen tudos que creo que me dura a resaca, ahora ... (ver texto completo)
Un dos tambores da nosa banda estudia na Universidade de Vigo. É un deses lobicáns que hai por aquí (Padornelo + Lubián).
Aí atrás viña pasmado, porque un compañeiro galego non coñecía a palabra CHAIRA, que o noso veciño empregou na conversa que tiñan entre eles.
--Pois non digas "chaira", carallo, dí "llanura" para que che entenda--dixolle o outro.
Esta vez eu quedo abraiado. LLANURA é unha palabra que non recolle ningún diccionario galego. Qué galego falará aquel rapaz de Galicia?
CHAIRA: 1.- ... (ver texto completo)
Imperdonable mencionar as chairas de Lubián é non facelo coa chaira da Veiga Forcado, si era a despensa do noso pueblo, mira que viñan carros de patatas e de millos de esa chaira, abundancia de auga, bon terreno, (cuatro fames quitou.)
Por outra parte famosa por a leyenda que comentan, parece ser, que en tempos bastante remotos, había unha moza no pueblo muy hermosa, chamaba a atención por toda a contorna por a sua belleza, tiña novio, ¡como non! bastante celoso por certo, hasta se celaba que cuando ... (ver texto completo)
Xa se ven facendo polo menos tres anos.
Non sei cantos gaiteiros hai na Vilavella, nin se as súas gaitas son como a miña. Tamén poidera habelas millores. Qué máis ten?
O caso é que un irmán de Domingo é gaiteiro, toca nos Reis, e faise acompañar por outro gaiteiro de Vilanova.
O gaiteiro de Vilanova forma parte da banda de As Portelas, na que é compañeiro meu. Nesta banda somos 24. Doce gaiteiros e 12 percusionistas. As nosas gaitas, feitas por Seivane, teñen a tonalidade SIb.
A tonalidade da ... (ver texto completo)
Me alegra enormemente su aclaración y si mi interpretación - la que Ud. reconoce como tal- causo su mensaje aclaratorio y honestidad en identificación de autoria, bien valió la pena, solo me a verguenza la pasión puesta en ultima parte y por lo mismo he borrado el mensaje con esta fecha, a las 17:40 hra. Chilena.
Solo una aclaración...; él humor chileno es uno de los mas lindos y en la picardia esta su alma, si no ¿como se consuela el pueblo?
Mentira.
O contido desta mensaxe de OENGAZO non é certo.
Xa vou farto de paiolos e das súas paioladas, por moita pachorra que me asista.
A Pita Moñuda non é de Lubián. Vive a centos de kilómetros.
A Bubela non sei quen é. Nin se mete con ninguén.
O señor Oengazo utilizou unha foto miña sen autorización, infrinxindo as normas do foro, e a decencia que pensa tér, con ánimo de aldraxarme. O propio Servidor de Pueblos de España tivo que intervir, e retira-la foto e tódalas mensaxes que a acompañaban. ... (ver texto completo)
Aprezado sinor, voçe que parece home de talante, perdón quero decir de talento. Según di ô meu xefe,ô que con rapaces se deita, más probable que se levante un bocadito sudado, más pode porse a secar y tornar a deitar, disculpe que istou a reciclar as botellas, perdón quero decir o viño que sobrou das mesas. Nahún se infaden que istamos a empezar ô ano.
Mentira.
O contido desta mensaxe de OENGAZO non é certo.
Xa vou farto de paiolos e das súas paioladas, por moita pachorra que me asista.
A Pita Moñuda non é de Lubián. Vive a centos de kilómetros.
A Bubela non sei quen é. Nin se mete con ninguén.
O señor Oengazo utilizou unha foto miña sen autorización, infrinxindo as normas do foro, e a decencia que pensa tér, con ánimo de aldraxarme. O propio Servidor de Pueblos de España tivo que intervir, e retira-la foto e tódalas mensaxes que a acompañaban. ... (ver texto completo)
SR. INDA CHO SEI:
Prefiero dirigirme a Dn. Felipe Alcalde de Lubián y al parecer Maestro perteneciente al Ministerio de Educación Español y suponer que los mensajes maliciosos y ofensivos leídos en el foro da Vilavella no son causados por Ud.;
si es así, le ruego considere mi respuesta a alguno de ellos como no dirigida a Ud.... si no que al truhan que los redacto.
Referente a su opinión de Oenzano; solicito su recapitulación al caso toda vez que igual pudo ser llevado a engaño y me alegro que ... (ver texto completo)
Don Manuel: Vou felicitalo por ires á clase de galego, e que vostede disfrute. Eu tamén veño escribindo nesta lingua por gozo, porque era a lingua dos meus avós e dos meus pais, e penso que a vida non empeza cando naces, nin remata cando morres. É algo máis...
Agora vou correxilo: CASTELÁN é o masculino (castellano) e CASTELÁ é o feminino (castellana) do mesmo adxectivo.
Non mo teña en conta nesa relación de aldraxes que parece haber no meu haber; só llo digo para axudalo nas súas marabillosas ... (ver texto completo)
Inda cho sei: Primeramente dar las gracias, por su gentileza. Parece mentira, pero un Castellano, dando clases a un Gallego, (de Gallego) la verdad es que me cuesta mucho mas que a otra persona, porque soy muy malo con el Castellano. Todo esto se arrastra y son las conscuencias. Que ocurre que soy de las personas que no dejo que me venzan las circunstancias y hasta que no lo aprenda, no estare a gusto. La pena es no estar mas cerca para practicar y hablar fluido y que te entiendan bien. Siempre que viajo a Ourense, hablo mucho con mis amigos y en Madrid algun Gallego que pillo lo aburro hasta dejarlo cansado de hacerle preguntas. Ahora este curso si me reporta conocimientos y quiero aprovecharlos.
Yo no rectifico a nadie y menos a una persona que tiene mas conocimientos, lo de
"Castelan" fue un poco el impulso de creer que ya sabes "Gallego" ni mucho menos
creo que no fue mi intención de molestar. Yo tengo como costumbre si tengo algo que decir y es importante, llamar a la persona a parte y comunicarle tal cosa.
En este medio cualquier cosa que se salga de lo normal, prefiero el correo personal. Bueno no quiero aburrirle, Gracias un saludo ... (ver texto completo)
GARAPIO.
Un nativo de Lubián traballaba hai xa moito tempo na Gudiña. E alí, nunha conversa, saiulle a palabra GARAPIO.
Como el non era galego, e os interlocutores si, de contado viñeron a preguntarlle qué carallo era un garapio, que os de Lubián, cando falamos galego, empregamos verbas que non son galegas.
El explicoulles o que é un garapio, e entón dixeron a coro:
--Ah! O guincho do esterco!
Este veciño decía un día que case non pagaba a pena falar o noso galego en Galicia, porque había quen ... (ver texto completo)
Falas ahí do Larapio, alen onde eu naci había muntos por aquila epoca, coma montos, tiñas que ter coidado pra non pisar nels, ahora en serio eu creo que oxe a más.
Ahora que podes esperar dos da Gudiña. Que como dice ô conto cada cuatro a unha sardiña.
Unha aperta.
Vou decir unha cousa, e fágoo con moita prevención, coñecendo o percal. Ninguén ten a obriga de me ler.

Teño unha gaitiña moi bonita. Estou prendado dela. Hoxe van tocarma na Vilavella. Tocádema ben, con xeitiño, non vaiades a ma estragar, que somentes teño unha. Pasádeo ben.
Amigo Inda Cho Sei, sabes que ô que tocou a tua gaita na Vilavella ê munto amigo meu, toca bein más tú a inda a faces tocar mellor, tambein te digo que leves coidado coas parábolas de doble sentido, nahún sexa que téñamos que istar aplicar sempre os tópicos, niste caso en que pensa ô crego.
Unha aperta.
Vou decir unha cousa, e fágoo con moita prevención, coñecendo o percal. Ninguén ten a obriga de me ler.

Teño unha gaitiña moi bonita. Estou prendado dela. Hoxe van tocarma na Vilavella. Tocádema ben, con xeitiño, non vaiades a ma estragar, que somentes teño unha. Pasádeo ben.
Boas noutes a tuda malta, Inda ispero nahún te isteas a isinuar a miña namorada.
Unha aperta.
Téñoo dito varias veces. Unha cousa é a Vilavella, outra este foro, e outra moi distinta un círculo moi reducido de foreiros.
¿Violencia a miña? Non gastarei un segundo en demostrar o meu pacífico proceder.
Só quero referirme a que O Candil, amiga e veciña nas súas vacacións, xa foi mal interpretada, como me ten pasado a min. Un escribe unha cousa coa millor intención, sen vontade de ofender, e logo ten que pasmarse da interpretación de dúas ou tres personas, sempre as mesmas. O resto do foro ... (ver texto completo)
Sr. Inda cho sei, no dira que no suena a "Chino" bueno bromas a parte. Yo siempre que pueda contestare a cualquier forero. Que ocurre en este foro y en muchos, que la gran mayoria somos gente de la calle normales y corrientes. Cuando entran foreros como usted, la gente se acobarda, otro defecto y le doy razón siempre somos los mismos. Que ocurre que hay algun forero que quiere estar a bien con todo el mundo y eso no es posible, simplemente por ser de carne y hueso. Yo no, me expreso con el corazón ... (ver texto completo)
Graciñas, O Candil.
Non lle dou importancia a aparición da miña imaxe. Levo moito tempo con cargos públicos diversos, e xa estou afeito. Teño visto vídeos de intervencións nas Cortes, noticias de prensa..., e ata un retrato coa palabra TRAIDOR na fronte, autoría de NNGG de Salamanca polo asunto los "legajos" do arquivo histórico.
O que me parece impropio é o feito en si de atreverse a botar man dunha foto propiedade do Concello, así polas boas. Non é xeito.
¿Írseme das mans? Pode pasarnos a calquera. ... (ver texto completo)
¿Non podes cambiar a clave? ¿Ou falar co administrador da web pra comunicarlle o que pasa? Esto habría que cortalo de raíz... ¡Qué acto tan cobarde insultar desde ó anonimato!; non se debe insultar a naide nin usar palabras mal sonantes nun foro, pero facelo desde o anonimato, é de ruins...
Lo diré con toda la amabilidad posible: La fotografía del alcalde de Lubián en este foro contraviene todas las normas del foro, y otras muchas.
Conozco el nombre y los numerosos apellidos del infractor de las normas, sus domicilios en dos localidades y hasta su teléfono.
Lo que no conocía es su atrevimiento, impropio de quien cree ser.
La cuestión podría tener consecuencias, si bien nunca he sido partidario de emprender determinadas acciones.
Está usted muy confundido conmigo. Sólo dos personas, ... (ver texto completo)
Felipe, entiendo tu indignación, a mí tampoco me gustaría ver mi fotografía publicada en un foro sin mi consentimiento, pero no te hagas mala sangre, no merece la pena; para dos días que vivimos, vamos a disfrutarlos. Tu honorabilidad está plenamente demostrada en todos los ámbitos en los que llevas tantos años y tan generosamente colaborando, por lo que no tienes que demostrar nada más. Por si alguien empieza con suspicacias, vaya por delante que no soy de tu partido, pero eso no quita para que ... (ver texto completo)
Cada foreiro aporta o que quere e pode. Cada quen ten o seu xeito. Hainos que participan dunha maneira, e outros doutra.
Hai un personaxe no extranxeiro que non aporta absolutamente nada.
Eu non leo todo o que se escribe. Hai conversacións privadas que me nego a ler por pudor. Pero están no seu dereito.
Hai quen vai de sobrado, pero non comprende nada.
PALINDROMIA non existe, non é un vocablo admitido pola Real Academia da Lingua.
PALÍNDROMO é unha palabra ou frase que se pode ler igual de ... (ver texto completo)
Todos sabemos que un palíndromo, (viene del griego volver a ir hacia atrás) la más usada como muestra, es la que mencionas de: Débale arroz a la zorra el abad, aunque existen muchas más, como pueden ser
No lata, no: la totalidad arada dilato talón a talón.
- ¿Acaso hubo búhos acá?
- Átale, demoníaco Caín, o me delata
- Sólo dí sol a los ídolos
Osa ya puso su payaso.
- Saco pesadas épocas.
- Allí ni cocina, ni cocinilla.
- Anita lava la tina
- Onís es asesino
- No di mi decoro cedí mi don
- Amada dama.
- Ella te dará detalle

Si vamos a seguir todas las normas al pie de la letra, tendríamos que comenzar, por el sin fin de faltas de ortografía que se comenten en los foros y no por eso vamos juzgarlos a los foreros.
Lo que tratamos es, pasar unos mementos agradables, dando opiniones y formas de ver las cosas desde otros prismas o ángulos, dentro de una coherencia cívica y social.
Ya sabemos que tu, como docto en la materia, no cometería ese error, pero no todos hemos tenido la suerte que tú has tenido, deja las cosas como están y... feliz año
Los que entran en este foro, desde las ciudades americanas, son hijos de estas tierras y tienen todo el derecho del mundo, a contribuir con su granito de arena, y expresar sus ideales.
Saludos ... (ver texto completo)
Mire, bon home, creo que de poesía seille eu bastante máis. Non porque me considere máis que vostede, pero un mestre sempre terá relación coa literatura.
Unha cousa é a lírica do Século de Ouro, e outra moi distinta a poesía actual Eu poderia facerlle un soneto nun pis pas, un romance, un madrigal, unha "endecha". Pero a poesía deste intre vai por outros derroteiros. A rima e a métrica son libres. O fundamento está no ritmo.

Insultaba trabucado un engazo
desta lingua galega falador
a un alcalde ... (ver texto completo)
Llevo muchos años fuera de Galicia y me es muy difícil, entender algunas palabras en su escrito, pero de todas formas, no es el escrito como tal, tan sólo es el fondo, con sus expresiones y mala uva, con que ha entrado en este foro, insultando a todos los de Villavieja.
Muy agradecido por tu ofrecimiento y lo que si le agradezco es, que en lo sucesivo, antes de escribir e insultar, piense las consecuencias.
Boas festas
Saludos
A Vilavella é moito máis ca un pequeno recuncho endógamico amurallado neste foro. Eu non insulto a ninguén. E ninguén me tapará a boca mentras teña alento.
Perdoade pois.
Pero si para que faledes vós os dous, teño que calar eu, iso está feito.

Estamos condenados
a pasar polo mallo das nosas palabras
e pola aventadora salucante dos nosos cantos
o ruido das vosas respiracións asubiantes
e o vacío mol dos vosos alentos calmantes.
Unha vez aclarados esos puntos que os preocupan, ¿por qué non dáis por finalizado o asunto? deberíais de daros conta, que a mayoría das veces e moito peor o remedio que a enfermedad.
Falando se entenden as personas, o medio non importa, da igual, ahora esto sí, con respeto mutuo, que ganamos con descalificarnos unhos os outros, nada, únicamente poñer a situación máis complicada si cabe, a dignidad das personas debe predominar por encima de todo, (estou generalizando, vou incluido) somos conscientes, que o ser humano temos tendencia a non ser perfectos, a veces sin darnos cuenta ofendemos, quen se libra? aah! pero ahí está a diferencia dos outros animales, nos somos racionales, en cualquer momento, a poder ser máis pronto que tarde, podemos decir, perdoname, te pido disculpas, me está pesando un montón o haberte ofendido, nos damos un fuerte apretón de manos aunque sea virtual, é problema solucionado.
Non podo estar de acuerdo, de que unhas personas teñan que estar caladas para que os demáis falen, estamos en un País democrático hay libertad de expresión, claro está, hai que ter sempre presente que hay un límite en esta libertad, do contrarío, pasaría a ser libertinaje, o cual é mui diferente, cómo todos sabemos. ... (ver texto completo)
Naqueles tempos nos que os retretes inda non se inventaran, e para o alumbrado público inda non se creara a luz, el, un viuvo sesentón, xa coñecía que a veciña estaba avizada a escancharse por riba dunha guicha do pontón, e botar as súas deposicións directamente ao rigueiro. Bragas, non sei se levaba. Aposto que non, porque aquela crisis sí que era crisis.
Unha noite que había boa lúa, el decidiu agardala agarvado debaixo do pontón. Alí estuvo perto dunha hora a esperar.
De sopetón apagouse a ... (ver texto completo)
Cada dia estaste a degradar mais, xa poño en duda que teñas a educaión, que segun me dixeron tes.

Ballesteros, estou de acordo, a Pita Moñuda, e algo ficticio, coma si fora una alegoría, pero o que tira dos fios da pita, como si fose una marioneta, e o dono da pita, que sigue a ser un porco noxento. Pódense decir argalladas, pero con un pouco de inxenio ou desimuladamente en xeral, nunca pondo a ninguén en primeria persoa, como fai él, e moito menos, espetalas na primeira ringleira.
Ya me mando un email, un do noso foro, no que me dice, que sabe que e: Que está a escribir con tres nomes: Ainda Cho Sei, Pita Moñuda, a bubela da casa da Maria do Marcial.
Cando escribe como Pita Moñuda, e insultante, obsceno, bocazas e porco.
Cando o fai como Bem Cho Sei: E como una incógnita, facendo o tonto, disciplinado, que parece que quieres, pero que non queres.
Cando o fai A bubela da casa da María do Marcial: E como si falaxe ex-cátedra, culto, seguro de si mesmo, arrogante, prepotente, ingenioso, vanidoso, moi preparado, como un verdadeiro licenciado ou catedrático.
Pero como decían as nosas avoas: Ainda que a mona se vista de seda, mona se queda.
Lembras cando o Fraga era noivo da Carmiña, o Sr. Azaña xogaba as carta com José Antonio (Fraga) e como casi sempre gañaba, botaballe una bailada o redor del, eu tamen digo o mesmo, votolle una bailada, e que o zurzan.
Saudos ... (ver texto completo)
Naqueles tempos nos que os retretes inda non se inventaran, e para o alumbrado público inda non se creara a luz, el, un viuvo sesentón, xa coñecía que a veciña estaba avizada a escancharse por riba dunha guicha do pontón, e botar as súas deposicións directamente ao rigueiro. Bragas, non sei se levaba. Aposto que non, porque aquela crisis sí que era crisis.
Unha noite que había boa lúa, el decidiu agardala agarvado debaixo do pontón. Alí estuvo perto dunha hora a esperar.
De sopetón apagouse a ... (ver texto completo)
O caso nahún ísta male, más teñes que ter cuidado que te istás a parecer autro canda ahí en outro foro cualquera, parece que quereis competir a falar do que eu non bou facer, claro eu sey que aquí nahún resultará tan escandaloso, pero de tudas maneiras a que ter cuidado pois ístamos en festas.
Espero disculpe a ironía.
Unha aperta.
A esposa do dono dunha imprenta da Coruña é das Hedradas. Por iso dan unha volta de cando en vez por estes lares.
Unha das veces visitoume o marido, que é mestre retirado, para darme os parabéns polo meu nomeamento como académico correspondente da Real Academia Galega.
Faloume daquela do primeiro diccionario galego que mandou imprimir a Academia. Precisamente llo encargaron á súa imprenta. Houbo que facelo á présa, porque querían presentalo nun determinado evento. E coa présa, aos correctores quedóuselles ... (ver texto completo)
Non todo vai a ser pra Srª Pita. (Bueno a tía vale)

Inda Cho Sei. Gracioso o de comerse a t, está ben a errata, cambia a cousa totalmente.
Por favor, tes que me aclarar, cuando dices carallo s. m. ¿queres decir sin medida? por máis voltas que lle dou o "coco" non se me encende a bombilla.
En un principio penséi si serian parte das siglas que diagnosticó o médico aquel paciente que tiña problemas no pene, o diagnóstico era así de simple, S. S. P. M. e que se tomara unhas cápsulas.
O home todo ... (ver texto completo)
A esposa do dono dunha imprenta da Coruña é das Hedradas. Por iso dan unha volta de cando en vez por estes lares.
Unha das veces visitoume o marido, que é mestre retirado, para darme os parabéns polo meu nomeamento como académico correspondente da Real Academia Galega.
Faloume daquela do primeiro diccionario galego que mandou imprimir a Academia. Precisamente llo encargaron á súa imprenta. Houbo que facelo á présa, porque querían presentalo nun determinado evento. E coa présa, aos correctores quedóuselles ... (ver texto completo)
Esto es lo que gusta, no que le vengan a uno a dar clases de gramatica, yo por ejemplo pongo las comas donde me sale del c.... aqui lo bonito son cosas como las que usted cuenta. Tambien me gusta la manera de escribir de Ballesteros.
Yo con la edad que tengo, bastante hago con escribir un poco regular, nunca lo hice bien, pero ahora me sigue gustando aprender, pero de eso a que una señora quiera transformar esto en un colegio, donde se le riñe a unos niños que el mas joven supera los 40.
Otra cosa, ... (ver texto completo)
Ai, Piño. Ése conto non pasaría certas censuras. Púxeno hai tempo no foro do Tameirón, e non durou nada: marcárono coma ofensivo repetidamente. Conteillo a dous curas un día, ó da Mezquita e a un noviño do Tameirón que anda no seminário de Ourense, e só pareceu gustarlle ao da Mezquita. O outro... non sei nin como explicarcho.
E eu non quero ser tan rexeitado como a colega Pita, que deus lle conserve o seu humor.
Non, non, noncontes ô conto do cura do Tameirón.
Nahún seas malo conto de unha vez, xa istá ben xa istou a esperar demasiado.
Unha aperta.
(Conto popular)

Aquel crego tiña unha boa criada.
Unha tarde saíron os dous á horta, e deitáronse á sombra dunha ameixeira.
Encaramado na árbore estaba un rapaz, papa que che papa ameixas.
O cura maila criada comezaron a xogar, e como ela quedase de cara para arriba, decatouse daquela presencia non esperada e, bafexando, murmuráballe ao crego na orella.
--Señor cura, señor cura: un rapaz.
E o cura contestaba rosmando:
--Lo que salga, lo que salga.
--Señor cura, un rapaz, un rapaz... -teimaba ... (ver texto completo)
Nunca imgine que este Meares tarde me rir coa historia do padre que ben, espero que tamén ten algo das nosas casas e como vivían antes.
Muy bueno, me he reido todo y mas.
--Fai pixa, boi; fai pixa, boi,...
Así lle decían a el, cando levabas unha vaca ó novelo, e había que darlle ánimos. O crego da película "Sempre Xonxa" bisbeáballe. É outro xeito máis piadoso de aguilloar ao semental.
A ti, Piño, non imos decirte igual. Pero se hai que aguilloarte, aguilloámoste.
Por terras de Barxa tamen cando levabas as vacas o boi, facianlle boúxe, bóúxe fai
pixa boi, fai pixa boi..... pero o semental se víñan muitas vacas no dia, tiñan que darlle pienso senon non facia pixa.....
Decirlle a Piño que neste fin de semana collin moitisimas lepihotas, que endexamais has collin tan tarde como este ano, e os niscalos ainda son pequeniños.
Un saudo a partes iguais para os dous.
As vacas dela na Agrela. Un día cortiño de inverno cheu de sol, pero inda así, frío.
Alá vou. Collo o atallo da canada das Corgas, e pola ponte nova, Devesa arriba, póñome alá, onda ela, no aire do demo. Dareille unha agradable sorpresa.
Alá está, no cimo do prado, ó abrigo da parede e tapada co mantón. Home, vai frío, pero tampouco é para tanto! Vaia sorpresa vai levar! Vou cos zamancos de puntiña por tras da parede, facendo menos ruido ca os chocallos e as esquilas. Encarámome silandeiro na parede, ... (ver texto completo)
Inda. Certo que non che saliu o viaxe de moito proveito, pero ainda podía ser peor, imagínate que tamén podía estar ela debaixo do mantón con outro.
¿Capullos?
Te digo que "capullos" es como nos llamáis a los socialistas.
A mi no me ofende.
El día que tengamos ocasión de conocernos
llevaré como señal
un capullo rojo en el ojal.

Carallo! Ata me saíu un pareado!
Perdon por terque que correxilo"no se dice carallo, se chama pe perdon peneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.... ............... que pode ser estirado ou engurrichado.
Un saudo
Señor da Casa do Perú: ¿Non será vostede un entusiasta do esperanto?

Aquel neno de aldea galega, cando na escola usábamos pluma, paliller e tinteiro, ao facer os exercicios de caligrafía, botou un borrón e dixo:
--Me cago no mundo, esgallóuseme a pluma!
Entón a mestra deulle unha labazada e reprendeuno:
--Eso no se dice, blasfemo. ¿Entendido?
--Sí, señorita. Me cago no mundo. Perdoe. Xa sei que non se debe decir "esgallóuseme".

Un idioma sirve para comunicarse con máis ou con menos personas. ... (ver texto completo)
Parafraseando un conto seu Sr Inda, no sei si se podera facer un frances en galego pero pode se tapar algun burato e logo decir.: "en chino". Non sei como sera a cousa no pais de Platon. ¿?
Trabúcase o noso novo amigo da Casa do Perú ao botar man de mensaxes propagandísticos propios de Intereconomía, ou da Gaceta esa...
¿A quen pensa mancar vostede?
Se non é político de cargo, tal vez nin de militancia, ¿a qué ven ese fanatismo?
Eu teño amigos en todo o espectro político. Deixeinos en todas as institucións e centros de traballo polos que pasei. Ningún deles anda con trapalladas dese xeito.
Vostede pode ser amigo en potencia, ou de feito; pero deixe de tocarlle os perendengues aos ... (ver texto completo)
Amigo Inda: Creo que unha persoa da tua altura non tiña que rebaixarse a debater con xente intransixente no tema do idioma, cando ti o deixaches claro en mais de unha ocasion.
Falando de Páxaro carroñeiro pensome que é un que todo lle sirve o peixe podre, lirons mortos, ratos con tan mala alimentación no dura mais de catro anos, se chega alá.
Unha aperta de buxo.